আহিনৰ পথাৰ গাভৰু হ'ল

আহিন মাহত চৌদিশে  দেখো

সেউজী-সেউজী-সেউজী ধাননি ।

আহিন মানেই সেউজীয়া পথাৰ,

বিশাল বিশাল ধাননি পথাৰে

মন মােহিত কৰে ।

যি পিনেই চােঁৱা -

মাথাে সেউজ বৰণে আৱৰা ধৰা ।

আহিনৰ পথাৰ গাভৰু হ'ল ।

আহিনৰ পথাৰ এতিয়া গৰ্ভৱতী ।

সেই পথাৰ কিমান যে শুৱনি ।

সেউজী আহিনৰ

আবেলি -বেলিৰ গােন্ধ আৰু

মৃদু কােমল জহাধানৰ

গােন্ধে বিয়পাই-

ৰিঙিয়াই বাতৰি দিয়ে

সোণালী আঘােণৰ ।

শদিয়াৰ পৰা ধুবুৰীলৈকে

জােনাইৰ পৰা কাছাৰলৈকে দেখাে

আহিনৰ  সেউজীয়া  হাঁহিবােৰ ।

অসম সেউজী হয় - আহিনত ।

আহিনৰ হাঁহিয়েই - অসমৰ হাঁহি ।

আহিনৰ ধানৰ  থােকে

ভুমুকি মাৰে  আকাশলৈ

প্ৰাপ্তিৰ হাঁহি মাৰি

সকলোৰে মন জুৰাই

খেতিয়কৰ মনত দিয়ে

আশাৰ সঞ্চাৰ ।

তৰাবুলীয়া আহিনক

কিমান যে ভাল পাওঁ,

কােমল  মনীয়া আহিন,

তুমি আমাৰ ঋতুৰ -জী

আহিন  নাহিলে - আঘােণাে নাহে,

আহিনৰ পথাৰ গাভৰু হ'ল ॥

📝মীনা পামে গাম