সেউজীয়াৰ আলিংগন বিচাৰি

বিচাৰিলেই যদি নদীখন উৰি আহে 

এখন নীলা চাদৰ হৈ

ফুল ফুলে, নিয়ৰ সৰে, 

জোনাকৰ ধল নামে !

বিচাৰিলেই যদি এটুকুৰা মেঘ আহে নামি 

আলসুৱা ছাঁ হৈ

জনসমুদ্ৰৰ বেষ্টনী ভাঙি

আজিও মই দুৰ্বাৰ স্বপ্নপিয়াসী৷

লুপ্তপ্ৰায় অৰণ্যৰ বুকুতো বিচাৰি চলাথ কৰোঁ চঞ্চল বনহৰিণী৷

কুঁহিপাতৰ বুকুত যেতিয়া

কুচি-মুচি শুই থাকে প্ৰতিটো পুৱা 

দুৰন্ত বতাহৰ স’তে মই প্ৰাণ খুলি কথা পাতোঁ৷

কল্পনাৰ চৰাইজনীৰ স’তে সুহুৰিয়াই সুহুৰিয়াই ভাগৰি পৰোঁ।

কংক্ৰিটৰ এই নগৰখনত উশাহ ল’বলৈ বৰ কষ্ট হৈছে মোৰ৷

ইয়াত থকা নদীখনত বালিচৰ পৰিল,

সেউজীয়া পাহাৰটোৰো বুকুখনত ডাঙৰ অস্ত্ৰোপচাৰ হৈ গ’ল৷

বুকুত হাবিয়াস এটাই ভৰপক দিছে,

চহৰৰ নিয়ন লাইটৰ উৎসৱ মেলাৰ পৰা আঁতৰি আকৌ এবাৰ 

উভতি যাম পাৰভঙা পূৰ্ণিমাৰ ৰাতি,

য’ত অৰণ্যৰ প্ৰতিটোপাল সেউজীয়াই 

মোৰ বুকুৰ ধূসৰতাক আঁতৰাই পেলাব।

📝অলকানন্দা ৰাজবংশী