মৰ্মাহিত হৃদয়ৰ আৰ্তনাদ

নোৱাৰিম আৰু ম‌ই

হাতত অস্ত্ৰ লৈ

শত্ৰুৰ সৈতে যু‍ঁজিবলৈ 

নোৱাৰিম ৰাখিব ম‌ই

স্বাধীনতাৰ সেই পণ ।

কেতিয়াবা হয়তো পাহাৰৰ শিখৰত

কেতিয়াবা গা নোম শিঁৱৰি উঠা জাৰত

কেতিয়াবা হয়তো তেওঁ,হয়তো ম‍ই

য'ত নাই মৰমৰ সম্ভেদ 

আছে মাথো এটা দুখৰ পৰ্বত

আৱৰি আছে এক অমানবীয়তাৰ 

কলীয়া ডাৱৰ ।

📝বিজয় কুৰ্মী 

গহপুৰ, বিশ্বনাথ