যুদ্ধ নালাগে আমাক

আজি কবিতা শিকাম তোমাক,

ক্ষত বিক্ষত আত্মাৰ ক্ৰন্দন শুনাম।

তুমি জানো দেখিছা,

দুৰ্ভিক্ষত ওপঙা  মানুহৰ দুখ !

তুমি অনুভৱ কৰিব নোৱাৰা,

অসহায় অৱস্থা যুদ্ধ বন্দী সৈনিকৰ 

তুমি কেতিয়াও দেখা নাই

সন্ত্ৰাসবাদীৰ গুলিত 

থকা সৰকাহৈ

চোতালত পৰি থকা 

মানুহৰ চিগা ভগা মৃতদেহ বোৰ !

তুমি কাহানিও দেখা নাই

ব'মা বাৰুদৰ জুইয়ে দেই পুৰি নিয়া,

মানুহৰ মৰাশৰ দ'ম  ! 

বিভীষিকা ইমান বিষাক্ত 

শগুণেও ভক্ষণ নকৰে

মৰি থকা পৰি থকা সেই শ বোৰ।

জয়াল  যুদ্ধস্থলী

মৰিশালিত পৰিণত ঘৰ দুৱাৰ।

ভগ্নাৱশেষ চাই উচুপি উঠা

আৰ্ত্তজনৰ মনোবেদনা,

তুমি কেতিয়াও বুজি পোৱা নাই ।

যুদ্ধ নালাগে আমাক ,

কবিতা লিখিম জনতাৰ বাবে ।

📝অনন্ত কুমাৰ ভুঞা