এটি অনুভৱৰ ক্ষণ

তোমাৰ সতে মোৰ দুৰত্ব বহুত নাছিল, 

একেখন কলেজৰ মাথো 

এটি ৰুমৰ আগ পিছ |

তথাপিওঁ

অতিক্ৰম কৰাৰ সাহস কৰা নাছিলো ,

তোমাৰ আগে পিছে ঘূৰোতে এটি বছৰ

কেনেকে পাৰ হল গমকে নাপালো !

তোমাৰ সতে মুখামুখি হোৱাৰ সেই দিনটো

এতিয়াও মনত পৰে মোৰ

ৰঙা পিঙা পৰি খঙৰ ভমকত আহিছিলা

তুমি! 

মনত পৰিলে ভাল লাগে 

মোৰ সেই ক্ষণ টোৰ কথা !

তোমাৰ চকুত চকু দি চাবলৈ

সাহ কৰা নাছিলো !

কিয় সেইটো মই নিজেই নাজানো,

ভয় আছিল নে লাজ আছিল

কিয় চাব পৰা নাছিলো

মই তোমাৰ চকুযুৰি লৈ

আজিও প্রস্ন ওদয় হয় মোৰ মনত ? 

তুমি মোৰ কাষলৈ আহা দেখি

মনে মনে বহুত আনন্দ উপভোগ 

কৰিছিলো !

কিন্তু মুখখনিত তাৰ একো প্ৰভাৱ নাছিল ,

কেতিয়াও পাহৰিব নোৱৰা

এটি মূহূৰ্ত আছিল সেইটো |

            

📝লক্ষ্যজিত চহৰীয়া

         মৰিগাঁও,