বৰষুণ আৰু মই

বৰষুণ আৰু মই...

বৰ ভালপাওঁ ইটোৱে সিটোক,

কিন্তু.....

ৰ'দালি জনী আহিলেই,

জগৰটো লগাই থৈ যায়...

খং অভিমানৰ শীতল যুদ্ধ চলে,

আহোঁ নাহো কৈ সিও ৰখি থাকে...

মই ও ৰখি থাকোঁ...

তাৰ বুকুত কবিতা লিখিবলৈ,

কিমান যে গুজৰী গুমৰি থাকে...

অভিমান এৰি সৰি পৰিলে...

যেন তাৰ নগৰত জগৰ হে লাগিব...!

ময়েই পঠালোঁ মনৰ বাতৰি..

বিজুলী জনীৰ হাতত,

"তোৰ কবিতা জনীৰ বৰ খং উঠি আছে..

শব্দ বোৰেও তাই লগত,

ঠেঁহ ধৰি আছে..."

হঠাৎ... 

মেঘৰ বুকুত মাদল বাজিব ধৰিলে...

বিজুলী জনীয়েও হাঁহিলে...

দোপাল পিতা ঢল হৈ...

বৰষুণ... মোৰ বুকুত সৰি পৰিলে ।।

📝ববিতা শইকীয়া। দেৰগাঁও । গোলাঘাট।