টুকৰী

পাত চিঙা মিনিক সুধিবা

মোৰ জীৱন গাঁথা

তিনি প্ৰহৰ তেওঁ

মোৰ জীৱন সাৰথী

তেওঁয়ে কব' পাৰিব মোৰ কথা ।

ওৰে দিন পাতৰ বোজা সহ‍্য কৰো

সন্ধিয়া হে শান্তি পৰে

মিনিৰে  নিজৰ হাজাৰ  বেথা

মোৰ কথালৈ কোনে মন কৰে।

বোজাৰ ভাৰত তলি চিঙিলে 

পাতবোৰ তললৈ যায় সৰি,

কাম চলাই মোক এই অবস্থাতো

তাপলি মাৰি মাৰি,।

বগা চাহাবে আনিলে ঠগি

ওলমাই দিলে মূৰত মোক

ৰ'দ তাপ বৰুষুণত তিতে

এইটোও যে এটা জীৱন হয়

নাই কোনোৱে নুবুজে ।

                       

📝নবীন চন্দ্ৰ কুৰ্মী

   বৰপাম, চতিয়া