পৰিচয়

সাহিত্য-সংস্কৃতিৰ প্ৰেমিক মই

কবিতা,গীত মোৰ লগৰী;

নহওঁ চহৰীয়া ৰচকী পখিলী মই গাওঁৰ জীয়ৰী।

তাহানিৰ ৰীতি-নীতি,আত্মজীয়তা ! জীয়াই ৰাখিব খোজোঁ জেষ্ঠৰ আদৰতা।

গাওঁৰ জীয়ৰী,সপোন সুন্দৰী; সৰলতাৰে দিওঁ চিনাকি-নিভাজ প্ৰেমৰ যাত্ৰী আমি।

মাটিৰ মানুহ আমি মাটিয়ে ভাল,

চহৰীয়া হৈ নাপায় আহৰি;

উভতি পৰিচয় দিয়ে গাওঁলীয়া বুলি।

ধুমুহাই ভাঙি নিয়ে সপোনৰ মথাউৰি..!

নিগৰে দুধাৰেৰে আবেগৰ অশ্ৰুধাৰী....!

সমভাগী হৈ ফল আনো, পৰিশ্ৰমেৰে জীৱন গঢ়ো;

কৰ্মৰে চিনাকি দি গৌৰৱ কৰোঁ।

নদী মাতৃক আমি সেউজ পথাৰত লওঁ জিৰণি,

সোণবৰণীয়া সপোনবোৰে মেলে কলি;

গঢ় লৈ পুনৰ স্নেহৰ মিতিৰালি।

এয়াই আমাৰ প্ৰকৃতি, জাতি-জনগোষ্ঠীৰ মিলনভূমি।

    

  📝 জয়া বড়ি

(বোকাখাত/ৰজাবাৰী)