শব্দবোৰ এতিয়া ঘেৰ্ঘেৰি বাছত

সদ্যোজাত তোমাৰ 

হেঙুন লগা শব্দবোৰ ঘেৰ্ঘেৰি বাচত উঠি 

সিহঁত এতিয়া মৈথুনাগাৰত ।

মণি-মুকুতা বিচাৰি 

সমুদ্ৰত ডুব মাৰিবলৈ 

তোমাৰ আজি স্মৃতি হেৰাল ! 

নে পিঠিত অম্লজানৰ অভাৱ ? 

শব্দবোৰ কুণ্ডত কাটিবলৈ 

তোমাৰ ধাৰাল অস্ত্ৰ 

আজি বদুৱা ? 

নে তুমি একাংগী ৰোগত আক্ৰান্ত ! 

হে মহান কবি ! 

সমস্ত ঘৃণা আৰু অহংকাৰ আঁতৰাই থোৱা 

মনৰ সিপাৰে আৰু হদয়ৰ 

নীলিম সাগৰত সাঁতুৰি 

দ্ৰষ্টা আৰু প্ৰবুদ্ধ হোৱা ।

অন্যথা পাঠকৰ সোঁৱৰণিত 

তুমি নিৰুদ্দেশ হৈ পৰিবা ।

📝সৌৰভ বৰুৱা