অনুভব কৰিছিলো মোৰ বিছনাৰ দুই কাষত কোনোবা ঠিয়হৈ আছিল ।মোৰ কাষত দুটা ছায়া মূৰ্তিৰ উপষ্ঠিতি মই গম পাইছিলো ।তেতিয়ালৈকে মোৰ চেতনা আছিল । কিন্তু লাহে লাহে মই অচেতন হবলৈ আৰম্ভ কৰিছিলো । মোৰ চকুৰ মনিৰ অপাৰেচন হৈছিল ।
ডাক্তৰৰ হাতৰ যন্ত্ৰ পাতিৰ শব্দ, নিজৰ ভিতৰতে মৃদু ভাবে কথা পতাৰ শব্দ , মোৰ মুখৰ ওপৰলৈ হাওলি পৰা এই সকলোবোৰ মই অনুভব কৰিব পাৰিছিলো ।এবছৰৰ আগতে এদিন হঠাত্ মোৰ চকুৰ দৃষ্টি হেৰাই গৈছিল ।যোৱা এটা বছৰে মই হৈ আছিলো অন্ধ ।
তিনি বছৰ মান আগৰ পৰাই মোৰ চকুৰ অসুখ আৰম্ভ হৈছিল ।প্ৰথমে যন্ত্ৰণা আৰম্ভ হৈছিল এটা চকুত ।পাছলৈ দুইটা চকুতে ।লাহে লাহে চকুৰ দৃষ্টি কমি আহিছিল ।
এদিন ৰাতিপুৱা শুই উঠি দেখিলো মোৰ সন্মুখত ৰাশি ৰাশি আন্ধাৰ ।বহু চেষ্টা কৰিও, কেইবা বাৰো মোহাৰিও, পানী মাৰিও একো দেখা নাপালো ।
সেইদিনা কিন্তু মোৰ চকুত কোনো যন্ত্ৰণা নাছিল । কোনো ধৰণৰ বিষো অনুভব হোৱা নাছিল । আনকি যি পত্নীক দেখিলেই মোৰ ঘৃণাৰ জন্ম হৈছিল ,সেই পত্নীক ও দেখা পোৱা নাছিলো । অসহায় হৈ বহু সময়লৈকে সেই দিনা মই বিছনাত পৰি থাকিলো । আৰু এটা সময়ত মই উপলব্ধি কৰিলো যে মই অন্ধ হৈ গলো ।
মই খুব ভয় খালো । ভয়ৰ প্ৰথম কাৰণ মোৰ চাকৰিটো নাথাকিব , তেতিয়া কেনেকৈ খাম ?পাছৰ কাৰণটো আৰু গভীৰ । মোৰ গল্প লিখাৰ ৰাপ এটা আছিল । সেইটো আৰু নহব । আৰু মোৰ দৃষ্টি হীনতাৰ সুযোগ লৈ মোৰ কুৎসিত পত্নীয়ে যদি তাইৰ দৰেই কুৎসিত কাৰোবাৰ লগত কিবা কুৎসিত সম্বন্ধ. . . . . . . . . ।কথাবোৰ ভাবি মই ঘামিছিলো ।
ডাক্তৰৰ ওচৰলৈ খুব অহাযোৱা কৰিলো । ডাক্তৰে চেক আপ কৰি মন্তব্য কৰিলে, বোলে মোৰ দুইটা চকুৰ মনি সম্পূৰ্ণৰূপে নষ্ট হৈছে ।মই আৰু
জীৱনত কেতিয়াও ধুনীয়া পৃথিৱী খন দেখা নাপাম । ডাক্তৰে বহুত কথা কলে । অন্ধ হোৱাৰ বিভিন্ন কাৰণ সম্পৰ্কে কলে আৰু অবশেষত নিজকে এটা সম্পূৰ্ণ অন্ধ মানুহ বুলি মানি লৈ তাহানি টাউনত ঘূৰি ফুৰা ৰুপাই অন্ধলৈ মনত পেলাই ঘৰলৈ উভটিলো ।
আৰু এটা বছৰ পাৰ হৈ গল ।
আগলৈ----
🖋️ভৰত ৰাজখোৱা
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ