ৰুণজুন (খণ্ড-২৫) ধাৰাবাহিক উপন্যাস

ৰুণৰ ডায়েৰী :

      সেই মানুহজন (ৰিহণ) আজি মােৰ লগত নাই, যিজনে মােক নিজতকৈ  বেছি ভাল পাইছিল,  আৰু আজি খবৰ ল'বলৈ তেওঁৰ সময় আজৰি নাই  ।
   তেওঁ আজি মােৰ বাবে নুবুজা সাঁথৰ  । ইমান বুজাৰ পিছতাে যে, একেজন মানুহেই  অবােধ্য  হৈ যায় - ই কল্পনাৰাে আশাতীত,
সেয়া বাস্তৱত পালাে এতিয়া ।
  মই এই শােক সাগৰত
বথাহীন নাৱত ভৰি দি  সাগৰ পাৰ হব লগীয়াত পৰিছাে ।
  বুজিবলৈ চেষ্টা নকৰিলা (?) মােৰ মনৰ কথাবােৰ ।  হৃদয়খন এবাৰো জুমি 

নাচালে । এবাৰো নুশুধিলা তােমাৰ কিয় বেয়া লাগিছে  বুলি ?
   মােৰ গভীৰ  দুখাত্মাৰ দুখৰ সমভাগী হবলৈ তােমাৰ সময় নাই ।
মােৰ মনৰ শূন্যতাক এবাৰো উপলদ্ধি নকৰিলা ।
   তােমাৰ মনৰ পৰিধিৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিলা  ।
অৰ্থহীনভাৱে  পখিলাৰ দৰে
তােমাৰ ফুলনিত, মই উৰি থকাৰ কিবা যুক্তি থাকিব পাৰে  জানাে ???
    তুমিতাে নাজানা মই  অন্তৰত  কিমান দুখ পাইতো  তােমাৰ নিৰ্লিপটতাত ।
    ঠিক আছে । তুমি তোমাৰ কাম কৰি যোৱা আৰু মই মােৰ কাম কৰি যাম ।
    ময়াে মােৰ মনৰ বিপৰীতে যাব 

নােৱাৰাে ।
মনে যি কৰিবলৈ কয়, ময়াে তাকেই কৰি যাম ।

📝মীনা পামে গাম