আশাৰ পৰা স্মৃতিলৈ

আশাবোৰে পাহি মেলিছিল,

দিঠক হৈ ফুলি উঠাৰ;

দিঠকে জোনাক সাৱটাৰ

সপোন দেখিছিল।।

সপোনে লুকা-ভাকু খেলিব খুজিছিল,

এমুঠি ডাৱৰৰ স'তে;

ডাৱৰে চুমিব খুজিছিল,

মুক্ত আকাশ।।

আকাশে প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল,

ৰিম্-ঝিম্ বৰষুণজাকক;

বৰষুণে চুব বিচাৰিছিল

তোমাৰ বিশাল হৃদয়।।

তোমাৰ হৃদয়ে উচুপিছিল,

হেৰুওৱাৰ বেদনাত;

বেদনাই খিলখিলাই হাঁহিছিল তোমাৰ অনুভূতিক।।

তোমাৰ অনুভূতিত বিলীন হৈছিল,

তোমাৰ অতীত;

অতীতে সোঁৱৰাইছিল

সোঁৱৰণিৰ স্মৃতি।।

স্মৃতিত আছিল তোমাৰ প্ৰেম,

প্ৰেম আছিল তোমাৰ বাস্তৱ,

বাস্তৱত প্ৰেম নাই,

প্ৰেমত আছে মাথোঁ অতীত আৰু স্মৃতি।।

🖊️ প্ৰজ্ঞা দেৱী ভূঞা