কালি ৰাতি মই এজনী পাগলীক লগ পালো

চালে চকু ৰোৱা চেহেৰাৰে ,

সুন্দৰ , সুশ্ৰী দেহাৰে 

তাই হেনো এতিয়া পাগলী ৷

মই সুধিলো তাইক ,

তুমি পাগলী কিয় হ’লা ?

তোমাক পাগলী কোনে কৰিলে ?

তোমাকটো মই ভালদৰেই চিনি পাওঁ,

কিহৰ বাবে এনে ৰূপ তোমাৰ ?

সকলো উৎকণ্ঠা আতৰত ৰাখি ,

তাই মোক এফালৰ পৰা কৈ গ’ল শুনা,

“ মই যে নীলাভক খুব বেছি ভাল  

পাইছিলো ,

এদিন সি তাৰেই সুবিধা ল’লে ৷

মনৰ পৰা বিশ্বাস কৰা সি ,

এদিন মোৰ সকলো বিশ্বাস ভৰিৰে গছকি সঁচাকৈয়ে,

সি মোৰ শৰীৰটো উপভোগ কৰিলে ৷

সেইখিনিলৈকে সকলো ঠিকেই আছিল ,

যেতিয়া মই তাৰ সন্তানৰ মাক হ’বলৈ লোৱা কথাটো তাক ক’লো ,

সি দেখোন মোক সেয়া মোৰ চক্ৰান্ত

বুলিহে ক’লে ,

মা দেউতাইয়ো মোক ঘৰৰ পৰা উলিয়াই দিলে ,

প্ৰসৱ বেদনাত চটফটাই  মই যে 

এটা সন্তানৰ মাক হৈছিলো,

মই পিছতহে গম পালো ৷

পিছে সাৰ পাই মই দেখো মোৰ সন্তানটি ,

মোৰ কাষত নাই,

কোনোবা নিঃসন্তান আছিল হয়তো,

মোৰ গাৰ গঠন ধৰিব পাৰিছিল ,

সেয়ে চাগৈ মই সাৰ নাপাওঁতেই 

সন্তানটি তেওঁলোকে লৈ গ’ল ৷

মোৰ এতিয়া একো নাই জানা,

না সন্তান,

না প্ৰেমিক ,

না মোৰ মা দেউতা ৷

মোৰ এতিয়া উপায় নাই জানা ,

সেয়ে এতিয়া মোক নাম দিছে পাগলী ৷’’

(সঁচা কাহিনীৰ আলমত )

📝দেৱশ্ৰী ওজা বৰা

বিশ্বনাথ,গহপুৰ