শৰতৰ বৰ্ণনা

ইমান শুভ্ৰ কপাহ-কোমল শৰতাকাশ

তোক চাই হে‌ঁপাহ নপলায়।

এতিয়া আৰু ডাৱৰৰ অশ্ৰু নাপাম ॥

শৰতে আনিলে নিয়ৰসিক্ত সন্ধ্যা,

মৃদুকোমল বতাহে বিৰ দি যায়

দেহৰ ৰন্ধ্ৰে-ৰন্ধ্ৰে ।

আহ !!

তোক পান কৰো মুক্তাকাশৰ শৰৎ

শৰতে ফৰকাল কৰা মনবােৰ বিলীন হৈ যায় আকাশী-বতাহৰ সোঁতে সোঁতে ...।

বকুল - শেৱালীৰ মিঠা-মিঠা সুবাসে

হিয়াই যায় বুকু,

বকুল শেৱালীৰ সুগন্ধবোৰ কবিতাতে

ভৰাই - পান কৰি কবি হয় উন্মনা !

উসঃ কি (!) চেচাঁ বতাহ মিশ্ৰিত এচাটি বতাহে দেহায় যায় মন মগজু ।

সেয়েহে, তই ঋতুৰ ৰাণী ??

বানে এৰা বালি চাপৰিৰ কঁহুৱায়ো নাচে

তোৰ আগমনত ।

বছেৰেকৰ মূৰত আহি দােলা দি গ'লি

মুক্ত-মুক্ত আকাশ

বৃষ্টি-মুক্ত মৃত্তিকা ॥

ঋতুৰ প্ৰাণ চঞ্চলতাত

বিশ্বকৰ্মা, দেৱী দুৰ্গা,

শক্তিৰূপিনী মহাকালীৰ

পূজোৎসৱৰ সমাহাৰ হয়

শৰতৰ ঋতুত ॥

শৰৎ মানেই শান্তি

শৰৎ মানেই প্ৰাণময়

শৰৎ মানেই সুন্দৰ

শৰৎ মানেই পুণ্যাত্মাধাম

শৰৎ তোমাক নমস্কাৰ !!!

✍️মীনা পামে গাম

চিপাঝাৰ