দেউতা

মই দেখিছো --

কাহিলি পুৱাতে কান্ধত নাঙলখন লৈ

তেখেতক পথাৰলৈ যোৱা

একোৱেই  ৰুধিব নোৱাৰা

অদম্য যুঁজাৰু

তেওঁ মাটিৰ মানুহ ৷

তেওঁৰ দুচকুত মাথোঁ একেটাই সপোন

দুবেলা দুসাজ খুৱাই ল’ৰা ছোৱালী হালক ভাল মানুহ কৰা

নিজে সকলো কষ্ট সহ্য কৰি ল’ৰা ছোৱালী হালৰ মুখত হাঁহি ফুটাই তোলা৷

ওৰেটো দিন হাড়ভঙা পৰিশ্ৰম  কৰিও ভাগৰি নপৰা এজন খাটি খোৱা সঁচা মানুহ,

মোৰ দেউতা

নাই কোনো ক্ষোভ কিম্বা লোভ

মুখমণ্ডলত সদায় এক প্ৰশান্তি বিৰাজমান৷

তেওঁ এজন খেতিয়ক

এয়াই তেওঁৰ অহংকাৰ 

কৰ্তব্য পালন কৰা তেওঁৰ  স্বভিমান

তেওঁৰ তাহানিৰ ফাটি চিৰাচিৰ হোৱা চোলাটো আজিও আইক ধুই চিকুনাই থবলৈ কয়,কাৰণ সেইটোৱেই তেওঁৰ একমাত্ৰ আভূষণ সভা সমিতিলৈ যোৱাৰ৷

নিজৰ কি আছে কি নাই তালৈ তেওঁৰ অকণো কাণসাৰ নাই

সদাব্যস্ত মোৰ দেউতা

মাটিৰ চিকুণ মানুহ ৷

    📝  কানন গোস্বামী,ধুবুৰী