" ৰাজু ইমান দেৰি কৰিলা যে "
ৰাজুৱে টপৰাই উত্তৰ দিলে
"কিহে কোৱা বন্ধু স্কুলৰ পৰা গৈয়ে ভাত খাই অলপ ৰেষ্ট ল'লো তাৰপাছতেহে আহিছোঁ , অলপ লেট হবই "
বিনয়ে ক’লে
" হব বাৰু এতিয়া খেলোগৈ বলা "
ৰাজুৱে বেটডাল ধৰি
" অকে লেটচ গ’ "
দুয়ো কিছু সময় ক্ৰিকেট খেলি ভাগৰি বহি কথা পতাত লাগিল ৷
ৰাজুঃ পৰীক্ষালৈ আৰু বেছি দিন নাইয়ে তোমাৰ প্ৰিপাৰেচন কেনে চলিছে ?
বিনয়ঃ ( দীঘলীয়া উশাহ লৈ ) চলিছে আৰু তোমাৰ ?
ৰাজুঃ কি কবা বন্ধু পঢ়িবলৈ বহিলেই ফ্ৰি ফায়াৰৰ দৃশ্যবোৰ দেখি পাওঁ তেতিয়া আৰু নিজক কণ্ট্ৰোল কৰিব নোৱাৰো আৰু গেমকে খেলোঁ , এনেদৰে মোৰ মুঠেই পঢ়া হোৱা নাই ৷
বিনয়ঃ মই এটা বাবাজীক জানো বলা তেখেতে কিবা সমাধান দিব ৷
ৰাজুঃ অ হয় নেকি ? বলা বলা ৷
দুয়ো গৈ বাবাজীৰ আশ্ৰয়স্থানত পালেগৈ ৷
বাবাজীঃ বেটা কহৌ ক্যা তকলিফ হ্যে ?
ৰাজুঃ বাবাজী মেৰা পঢ়াই মে বিলকুল মন নহী লগতা ৷
বাবাজীঃ পঢ়াই মে ক্যেছে মন লগেগা তেৰা ধ্যান তো কহী অৰ’ হ্যায় ৷
ৰাজুঃ হা বাবা ইছিলিয়ে তো আপকে পাছ আয়া হুঁ কুছ কিজিয়ে ৷
বাবাজীঃ ঠিক হ্যে য়হ তাবিজ ল্যে যাঅ’
ৰাজুঃ ( হাত আগবঢ়াই ) দিজিয়ে বাবা
বাবাজীঃ ( বিনয়লৈ চাই ) তেৰা ক্যা সমস্যা হ্যে বসঃ ?
বিনয়ঃ মেৰা কইভী সমস্যা নহী হ্যায় বাবাজী ধন্যবাদ ৷
বাবাজীঃ হৌনা ভী নহী চাহিয়ে, তুঝ জ্যেছা হৌনহাৰ ছাত্ৰ কে লিয়ে ফিৰ ভী মে আশিস দেতা হুঁ তুঝে কাময়াবী হাছিল হৌ ৷
দুয়ো বাবাজীৰ পৰা বিদায় লৈ গুছি গ’ল ৷
পৰীক্ষা আহিল দুয়োৱে পৰীক্ষা দিলে ৷ দুমাহৰ পাছত ৰিজাল্ট ওলাল বিনয় প্ৰথম বিভাগত উতিৰ্ণ হ'ল কিন্তু ৰাজুৰ পৰীক্ষা বেয়া হ'ল ৰাজুৱে খঙত জ্বলি পুৰি ফেটী সাপৰ দৰে হৈ বাবাজীৰ ওচৰত গৈ প্ৰণাম জনাই
ৰাজুঃ ( খঙত ) বাবাজী আপ ঝুটে হৌ মেৰা পৰীক্ষা খাৰাৱ হৌ গয়া ৷
বাবাজীঃ শান্ত বসঃ তুম তাবিজ কৌ খৌল কে দেখৌ ৷
ৰাজুৱে তাবিজ টো খুলি কাগজ এডোখৰ পাই তাত কিবা লিখা দেখি পঢ়ি চালে " পঢ়িলে পাছ , নপঢ়িলে ফেইল "
ৰাজুৱে স্থািৰ হৈ বাবাজীলৈ চাই ৷
বাবাজীঃ বসঃ অব বলৌ তুমনে মন লগাকৰ পঢ়াই কি থী ?
ৰাজুঃ ( দুখমনেৰে ) নহী বাবাজী
বাবাজীঃ ক্যুঁ ?
ৰাজুঃ বাবাজী মেনে চমঝ কি আপকী তাবিজ কী জাদু ছে ম্যে পাছ হৌ জাউংগা , ইছিলিয়ে মেনে পঢ়াই নহী কি থী ৷
বাবাজীঃ বেটা মে্ৰা এক বাত য়াদ ৰখনা অগৰ কৰ্ম নহী কৰেগা তো কই ভী যাদু তেৰা সহায়তা নহী কৰ পায়েগা , মতলব কৰম কৰৌগে তো যাদু ভী কাম কৰেগা ঠিক হ্যে , অগলীবাৰ ধ্যান লগাকৰ পঢ়ই কৰনা অট জা ৷
ববাজীৰ কথা শুনি ৰাজুৱে বুজি পালে যে যদি কৰ্ম নকৰোঁ তেন্তে কোনো যাদু বা বৰদানে সহায় কৰিব নোৱাৰে , কৰ্ম কৰিলেহে যাদুৱে সহায় কৰিব পাৰে ৷
ৰাজুৰ মনত এক নৱ সূৰ্য্যৰ উদয় হ'ল আৰু সি প্ৰতিজ্ঞাবদ্ধ হ'ল যে " আজিৰ পৰা মই মবাইলত কোনো গেম নেখেলোঁ আৰু মনপুতি পঢ়িম "
এনেতে বিনয় আহি ক’লে
" বন্ধু বৰ দুখ লাগিল তোমাৰ ৰিজাল্ট চাই গতিকে দুখ নকৰিবা পাৰিলে মনটো সাহসী কৰা "
ৰাজুৱে বিনয়ৰ হাতত ধৰি ক’লে
" নাই বন্ধু মই কৰ্ম কৰা নাছিলো সেয়েহে ফলৰ কামনা কৰাটো মোৰ মুৰ্খামী গতিকে মনত দুখ কৰাটো মোৰ ভুল হব "
বিনয়ে ৰাজুৰ ভুল স্বীকাৰত আনন্দ অনুভৱ কৰিলে ৷
📝দুলাল ৰবিদাস
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ