হৃদয় শিখৰত জীৱনৰ অনুভৱ

চিনাকী বঁকিয়াইদি

এমুঠি জীয়া সপোনৰ পম খেদি

আশাহীনভাৱে বৈ গৈছে,

অভিমানৰ এছাটি আবিৰ.....।

মৌন ওঁঠৰ ভাষাবোৰ

কলমৰ টোপ্-টোপ্ চিঞাঁহীৰে

জীৱনৰ আলি-দোমোজাত নিগৰিব,

নিমাত ৰাতিবোৰ জয়াল হৈ উঠিব.....।

হেৰুৱা সময়ৰ ঠিকনা বিচাৰি

ক্লান্ত হ'ব হৃদয়;

ভাঁহি ৰ'ব মাথোঁ

অপূৰ্ণ সপোনৰ ধ্বংসস্তুপ.....।

ভালপোৱাৰ অনুভৱবোৰ সজাই লৈ

পুৰণি হাঁহিৰ সন্ধান কৰিব;

স্বপ্নৰ কাঠি-কামিৰে

সপোনৰ সেউজীয়া দেশ গঢ়িব।

চিনাকী ফাগুণত মতলীয়া হ'ব

জীৱনৰ মায়াবোৰ সাৱটি,

উশাহৰ স্পৰ্শত

যন্ত্ৰণাবোৰে ছটফটাব.....

উন্মাদ উচ্চাৰণ কৰিব;

প্ৰতিটো দিনৰ সৰাপাত গণি-গণি,

কেতিয়াবা বেদনাত বুৰ যাব

আৰু,

       কেতিয়াবা কথাৰ নদীত.....।

জীৱনৰ সঠিক ঠিকনা বিচাৰি

সময় বালিত খোজ দিব;

এপাহ দুপাহকৈ উশাহবোৰ সৰিব.....;

আৰু জীৱনৰ আবেলিত

এমুঠি এঙাৰৰঙী অনুভৱ সামৰি 

নুমাই যাব,

              ঢিমিক্-ঢামাককৈ জ্বলি থকা

সপোন আৰু আশাৰ চিতা.....।

🖊️ প্ৰজ্ঞা দেৱী ভূঞা