কোনে বাৰু সাজে ধুনীয়া আকাশ

আমাৰ মূৰৰ ওপৰৰ নীলা আৱৰণটোৱেই আমাৰ আকাশ নামৰ ধাৰণা | দৰাচলতে নীলা বুলি তাত একো নাই | আকাশ অন্ধকাৰ | সূৰ্য্যৰ সাত ৰঙৰ ভিতৰত নীলা ৰঙটো বিচ্ছুৰিত হৈ উপঙি থকাৰ বাবে আমি আকাশ নীলা দেখো | ৰহস্যঘন আকাশক লৈ ৰহস্যৰ শেষ নাই | কি আছে বাৰু আকাশখনত ? আকাশক লৈ কবি,গীতিকাৰ,চিন্তাবিদ, গায়ক সকলোৰে চিন্তাৰ অন্ত নাই | সৰুতে এটা কবিতা পঢ়িছিলো ...

ঘৰবোৰ হেনো সাজে মিস্ত্ৰীয়ে

আৰু সাজে মেজ চকী

কোনে বাৰু সাজে

ধুনীয়া আকাশ

দিয়ে তাত তৰা আঁকি  |

মোৰ চোলাবোৰ বজাৰৰ পৰা

আনি দিয়ে দেউতাই

ইমান ধুনীয়া ফুলক চোলা

নাজানো ক'ত নো পায়  |

আকাশ গঢ়োতা খনিকৰজন

কেতিয়াবা পালে চিনি

তেওঁকেই সুধিম

ইমান ফুলক 

কোনে দিয়ে চোলা কিনি ?

এই খনিকৰজন , যিয়ে আকাশ গঢ়ে তেওঁক যদি কেতিয়াবা লগ পোৱা গ'লহেতেন ? তেওঁ বাৰু ক'ত থাকে ? তেওঁৰ ঘৰ ক'ত ? কোন বাটেৰে গলে তেওঁক লগ পাব পাৰি ? কেনে তেওঁৰ চেহেৰা ? কেনে তেওঁৰ ব্যৱহাৰ আদি কথাবোৰ ভাবিলেই ভাল নালাগেনে বাৰু ? লাগিবৰে কথা | য'ত একো দেখা নাপায় , সেইজন খনিকৰ কেনেকুৱা হ'ব ভাবি থাকিলে ভাবি থাকিবৰ মন যায় | কি নাই আকাশখনত ? গ্ৰহ, নক্ষত্ৰ , হাতীপটী, গ্ৰহাণুপুঞ্জ, তাৰাকাপুঞ্জ, আৰু কত কি ? নিতে নতুন ৰহস্য | নতুন নতুন গ্ৰহ , তাৰকাৰাজ্যৰ সন্ধান আদি | সেইবোৰ কথাকে সুধিবৰ বাবে তেওঁক লগ পাবলৈ মন যায় | লগ পালে সুধিব লাগিব তেওঁ কি যাদুৰে, কি শক্তিৰে, গঢ়িছে আকাশখন | য'ত আঁকি দিছে ইমান ৰহস্য | আকাশখন আৰু খনিকৰজন দুয়োকে চাবলৈ দুৰ্বাৰ হেঁপাহ জন্মে | আন্ধাৰৰ মাজে মাজে পোহৰৰ পথ | 

আকাশত আঁকি দিয়া তৰাফুলবোৰ কম ধুনীয়ানে সেইবোৰ ? তমসাচন্ন নিশা তিৰ্ বিৰাই থকা আকাশখন চাই পাহৰি থাকিব পাৰি শোক , দুখ সকলো | কেতিয়াবা আকাশ হ'বলৈ মন যায় | ইমান উদাৰ | সেয়েহে গায়কে গাইছিল...

    হে আকাশ , উদাৰতা সিঁচি দিয়া .....

   তাত ৰ'দ , বৰষুণ , ধুমুহা, গাজনী, শিলাবৃষ্টি এইবোৰৰ আঘাট সহ্য কৰিও আনক আনন্দ দিব পাৰে , কন্দোৱাব পাৰে, সেয়াই বাৰু উদাৰতা নেকি আকাশৰ ? ভাবি পাৰ নোপোৱা কথাৰ অলংকাৰেৰে সজ্জিত আকাশ | সেই সকলোবোৰৰ অধিকাৰ কেৱল খনিকৰজনৰ | সেয়েহে গায়কৰ সুৰেৰে কবলৈ মনযায় হে আকাশ উদাৰতা সিঁচি দিয়া , মানুহৰ মনাকাশ কলিয়া ডাৱৰে ঢাকি ধৰিছে | তাক ধুই নিকা কৰিবৰ বাবে লাগে আমাক আকাশৰ উদাৰতা | হে আকাশ আমাকো উদাৰ কৰি তোলা তোমাৰ মহানতাৰে  |

   

   🖋️হেমেন হাজৰিকা,মিৰ্জা