এজাক জোনাকী পৰুৱা-পূৰৱী তালুকদাৰ

বুজা-নুবুজা বয়সতে

আঙুলিত ধৰি আয়ে, 

আগুৱাই দিছিল পোহৰলৈ

"একত এক এঘাৰ এক দহ এক

একত দুই বাৰ এক ..................."

সুৰৰ মূৰ্চ্ছনাত শুই পৰিছিল মাটিত নৰা,ঘোলা হৈছিল আইতাৰ কাণ ।

পূৰ্ণিমাৰ পাছে পাছে

অমাৱস‍্যা ৰাতি

অন্ধবিশ্বাসী মনত

দেও-ভূতৰ ভয়,

একা-বেকা ওখোৰা-মোখোৰা পথ

উজুতিত মাখি-ছাল এৰে,

মুখাৰ আঁৰৰ মুখবোৰে দপ্-দপাই থাকে।

জ্বলি থকা চকুযোৰ দেখি ক'লা মেকুৰীটোকে

বাঘ বুলি ভয়তে চিঞৰোঁ।

বাট বিচাৰি-বিচাৰি যেতিয়া ভাগৰি পৰোঁ

নিজকে পোহৰাই 

এন্ধাৰৰ বাট কাটি

আগবাঢ়ি আহে

এজাক জোনাকী পৰুৱা ,

যাৰ পোহৰত জিলিকি উঠে এন্ধাৰ সমাজ।

✍️পূৰৱী তালুকদাৰ।

ৰঙিয়া।