তিৰ্বিৰ্ তৰালীৰ স'তে নাচিছে জোনাকী
এই পূৰ্ণিমা ৰাতি
আমোলমোলীয়া শেৱালী সুবাসত মন মতলীয়া।
টোপটোপ নিয়ৰ কণা
নাৰিকলৰ পাতৰ মাজেৰে ৰূপালী জোনে লুকাভাকু খেলিছে ,
চোতালত শীত নামিছে
আঘোণীক আদৰণি জনাই কৃষকে
ন-খোৱা পাতিলে
বোকা-পানীৰ দুখ- যন্ত্ৰনাই যেন আনন্দত কিৰিলি পাৰি
বিৰিয়া ভাঙিব।
জোনাক নামে চোতালে চোতালে শীতক আদৰণি জনাবলৈ
শৰতৰ পূৰ্ণিমা ৰাতি নাচে বনমালী ।
জোনাক নামটিয়ে জীপাল কৰে মন ,তোমাৰ স'তে কবিৰ মিতিৰালি ,নাচে জিক্মিক্ জোনাকী ।
শুভ্ৰ পোহৰ পাই অপৰূপ প্ৰকৃতি ।
উভতি চাওঁ শৈশৱলৈ , নাচি নাচি দেও দি ফুৰা সেই সময় ক'তেনো হেৰাল?
জোনাক নহয়
যেন যৌৱনৰ জোৱাৰ!
নিৰব নিতাল জোনাক ৰাতি কত নাৰীয়ে
নিসংগতাৰ স'তে যুঁজ দি পূৱাৰ ছবি আঁকে ।
✍️ৰুমী কলিতা দত্ত।
টিংখাং, কেনুগুৰি ।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ