কবিতা~ভোগালীৰ ভোগ-ৰুমী কলিতা দত্ত

ভোগালীৰ বহু ভোগ হেৰুৱালো সময়ৰ বুকুত 

ৰোধিব পৰা নাই ভোগৰ নামত কৰি অহা বহু অশান্তিৰ বীজ !! 

এইবাৰ কঁকালত টঙালি বান্ধিছোঁ

মাঘৰ মেজিৰ অগ্নিশিখাত জাপি দিম

অন্যায় -অত্যাচাৰে ভৰি থকা সমাজৰ

 দুৰ্নীতি আৰু ব্যাভিচাৰৰ 

ৰক্তকনিকা ...

আহ হেৰ' সতী জয়মতী,মুলাগাভৰুৰ দল

নিপাত কৰিম অনাচাৰী- অত্যাচাৰী 

দুহাতত তুলি লম হেংদাং 

কবিতাৰ সুৰেৰে গাই যাম

মহামিলনৰ কালজয়ী গীত ।

আকাশ কঁপিব বতাহ কঁপিব...

নাচি উঠিব সৰাপাতবোৰ ...

অগা-দেৱা নকৰিবি তই ধোদৰ পচলা 

অসীম শক্তিৰে অগ্নিৰ ফিৰিঙতি হৈ

যুজিম অবিৰাম ...।

✍ৰুমী কলিতা দত্ত