মনৰ জলঙা কথাবোৰ-জক্ পাই

কথাবোৰ তেজৰ দৰে ৰঙা , 

যেন আকাশৰ দৰে নীলা। 

পানীৰ ৰং হেনো নাই! 

বৰফৰ ৰং আকৌ বগা। 

আৱেগৰ কিনা-বেচা চলে বাবেই, 

বাৰিষা আৰু মাথাউৰিয়ে লুকাভাকু খেলে।

প্ৰতিশ্ৰুতিৰ খহনীয়াত আমিবোৰ নৈৰ গৰাহ, 

ৰাজনীতিৰ পাৰ্কোপাইনত ভৰসাৰ অনিশ্চয়তা। 

সৰাপাতও এদিন কুঁহিপাতেই আছিল, 

জেওৰাখনো এদিন বাঁহগাজেই আছিল। 

বগা ৰঙে কি ‌সূচায়, শান্তি নে বিধৱা? 

নে ধৰ্মৰ নামত ৰঙেও ৰূপ সলায়! 

তই-মই নহয় যদি, সমাজনো কোন? 

যি প্ৰশ্ন কৰাটোকেই বিৰোধিতা বুলি কয়। 

ধানবোৰ যদি পতানেই হয়, 

নৰাৰ খেতি জানো কোনোবাই পাতে !

শিয়ালেও নাজানে সেইয়া অমাৱস্যা নে পূৰ্ণিমাৰ ৰাতি! 

যেতিয়া চিঞৰে মাজনিশাৰ বেহুফালি।

আমবোৰ টেঙা হ'লেও কিছুমান আকৌ মিঠা,

ঠিক টঙীঘৰৰ মানুহটোৰ জীৱনটোৰ দৰে। 

              🖋️জক্ পাই 

            আগ্ৰা,উত্তৰ প্ৰদেশ