প্ৰেমৰ প্ৰশমিত কাঁচিয়লি ৰ'দ-মিনাক্ষী বৰুৱা সূত

প্ৰেমৰ বতাহজাকক সুধিলো

তুমি মোৰ প্ৰশমন প্ৰেমিক?

কলে , 

কাঁচিয়লি ৰ'দজাকক সোধা---

আশাবোৰ বোকোচাত 

পাখি মেলি উৰা মাৰিলে

অতৃপ্ত বাসনা

বুকুত উজাগৰী আশা 

আন্ধাৰ নামিল।

নিশাটো ভাবিলো

যেতিয়াই মন যায়

নিজৰ গাৰুটোক 

প্ৰশ্ন কৰিলোঁ

মোৰ টোপনি নাহে,

বেশ্যা সাথৰ 

এটাই আমনি কৰে,

সিও কবিতাই আছিল 

বুকুৰ কথাবোৰ 

কবিতাই নলয় বোজা

কবিতাৰো আছিল এটা 

ডাঙৰ আশা।

✍মিনাক্ষী বৰুৱা সূত

 লক্ষীমপুৰ,ঘিলামৰা