বৰষুণ-প্ৰণৱ চক্ৰৱৰ্তী

সোণাৰুকেইপাহ ধুৱাই নিয়া

এজাক পাতল বৰষুণে

মোক নষ্টালজিক কৰি তুলিছিল,

এনে এজাক বৰষুণতে

কাৰোবাৰ পবালি আঙুলিৰ

পৰশত লিখা হৈছিল

জীৱন জ্যামিতিৰ অভেদ্য সূত্ৰ ৷

এটোপ দুটোপকৈ সৰি পৰা

টোপালবোৰে বুকুত বজাইছিল

অচিন বাদ্য,

ধ্বনিৰ মায়াজালত কবি হ’ব

মন গৈছিল

মন গৈছিল দূৰ্দান্ত প্ৰেমিক হ’ব ৷

ৰৈ নথকা সময়বোৰত

মই হয়তো কিছু সলনি হ’লো,

দূৰ্দান্ত প্ৰেমিক হ'বও নোৱাৰিলো

নোৱাৰিলো কবি হ'বও ৷

বৰষুণজাক  একেই থাকিল

সোণাৰুকেইপাহ তিয়াই

এতিয়াও পাগল কৰিব পাৰে

কোনোবা তৰুণক,

মনৰ জোখেৰে জীয়াই থকা হেঁপাহক

পূৰ্ণতা দিয়ে বৰষুণজাকে...

✍️প্ৰণৱ চক্ৰৱৰ্তী

    নলবাৰী