দীঘলীপুখুৰী :তোৰ বুকুখন কিমান গভীৰ-দিব্যজ্যোতি ডেকা

ইতিহাসৰ আঁচল ধৰি

অতীত প্ৰাগজ্যোতিষৰ সুগন্ধি বিলাই

তই একেথৰে ৰৈ আছ

গঙা চিলনীৰ পাখিত ৰং সানিবলৈ, 

কেতিয়াবা সেইজন কবিক সুধিছনে'

কবিতাৰে সানিব পাৰিনে ফাগুনৰ আৱিৰ, 

দীঘলীপুখুৰী: তোৰ বুকুখন কিমান গভীৰ?

সংকটৰ মাজতো তোক হঁহুৱাবলৈ

চাৰিওফালে থিয় হৈ আছে

পাৰিজাত ফুলবোৰ,

পাৰে পাৰে পূৰ্ণ হৈ থাকে

একো একোটা প্ৰেমৰ জংচন৷

মাথোঁ ৰঙা গোলাপৰ অচিন্ত সুৱাসত

জোন গলা ৰাতিবোৰ আৰু কিমান কৰিবা নিবিড় !

দীঘলীপুখুৰী: তোৰ বুকুখন কিমান গভীৰ ?

সৌ সিদিনা ৰঙা হৈ পৰিল

সন্দিকৈ কলেজৰ নষ্টালজিয়া ভেম

দুটি মৌপিয়াৰ স'তে

সলাজ ভংগিমাৰে খোজ দিছিলোঁ

তোৰ শীতল উপপথত

জিলিকি উঠিছিল মহানগৰীয়া প্ৰেম,

তোৰ জলৰাশিত অভিমানবোৰে

হাৰমনিয়াম বজাইছিল,

অনামিকালৈ অপেক্ষা সিদিনাতেই আছিল অধীৰ ৷

দীঘলীপুখুৰী: তোৰ বুকুখন কিমান গভীৰ !

✍️দিব্যজ্যোতি ডেকা।

কুমাৰ ভাস্কৰ বৰ্মা সংস্কৃত আৰু পুৰাতন অধ্যয়ন বিশ্ববিদ্যালয়।