হৃদয় খন কৰবাত থ'ব পৰা হ'লে-নিজৰা বৰ্মন ডেকা

হৃদয় খন যদি ক'ৰবাত থ'ব পাৰিলোহেঁতেন 

 হয়তো তেতিয়া জীৱনৰ 

সেন্দুৰীয়া বাটত 

এটিৰ পিছত  আন এটিকৈ

 খেদি ফুৰা ঘাত প্ৰতিঘাত আঁতৰাই 

প্ৰতিটো যাত্ৰা পথৰ খোজত

ফুলিলহেঁতেন নৱ প্ৰভাতৰ 

আলফুলীয়া হেঙুলীয়া ৰ'দ ।

জীৱনৰ বাটে-ঘাটে  লগ পোৱা 

আপোন বোৰেও চোন 

কৰিছে নিষ্ঠুৰ আঘাত 

আইনা ভঙা দি ভাঙিছে মোৰ

হৃদয়ৰ দাপোণ ।  

সেয়েহে ভাবিছোঁ হৃদয়খন যদি 

পাৰিলোহেঁতেন খুলি থ'ব 

হয়তো তাতে সোণগুটি সিঁচি 

সাজিলো হেঁতেন জীয়াই থকাৰ  সোণালী  আশাৰ ভঁৰাল ।

পিছে বানে গৰকা পথাৰৰ দৰে 

মোৰ হৃদয় পথাৰত বিষাদৰ 

কলীয়া ডাৱৰবোৰ পৰিবৰ্তিত হ'ল

হিম শীতল স্তুপাকৃতি লৈ ।

আঘাতৰ মেটমৰা বোজা কঢ়িয়াই 

হৃদয়খন হৈ পৰে নিথৰ ,

বেদনাৰ উত্তাপেৰে আঘাতৰ স্তুপবোৰ 

হয়তো এদিন গলিব 

আৰু বৈ যাব পাৰে ভাঙি 

 হৃদয় খন ভাঙি ছিঙি 

যেন টাইটানিকত খুন্দা মৰা 

সেই নিস্প্ৰাণ বৰফৰ শিলাখণ্ড সদৃশ ।

সেয়েহে ভাবিছোঁ থাকক বাৰু 

জীৱনৰ আলমাৰিত হৃদয়খন

ক'ৰবাত থলে হয়তো লাগিব পাৰে 

বিনিময়ৰ শকত প্ৰতিদান ।

✍️ নিজৰা বৰ্মন ডেকা