জীৱনৰ চিত্ৰপট - অঞ্জুমণি হাজৰিকা

   এক

              

সময়ে আঁঁচোৰে দেহা মন ;

পলকতে কাঢ়ি নিয়ে জীৱনৰ মধুৰ ক্ষণ ,

অব্যক্ত বিষাদ বুকুত সামৰি 

হেৰুৱাও ঠিকনা ,

প্ৰহেলিকাৰ জগতত ।

                 দুই

                 

দাপোন খন চালেই সংকুচিত হওঁ ;

মনৰ উৎসাহ তল পৰি ৰয় ,

বয়সে আঁচোৰা দেহা

বুকুত শিপাই দুখৰ কাঁইট ,

ৰংবোৰ উৰি যায় কুকুহা হৈ ;

ধূসৰ কৰি পেলায় মনৰ আকাশ ,

সংগোপনে সৰি পৰে নিয়ৰৰ টোপাল 

ভিজাই তোলে খহটা দুগাল ।

                 তিনি

জীৱনে নাজানে গন্তব্যৰ সঠিক ঠাই ,

খলা-বমা বাটত ৰুই যায় অনেক সপোন ,

কেতিয়াবা সফলতাই আঁকোৱালি

ধৰে জীৱন ;

কেতিয়াবা বিফলতাই চূৰ্ণ বিচূৰ্ণ কৰে 

মন গহন ।

জীৱন মানেই ছাঁ-পোহৰৰ খেলা

সুখে -দুখে পাতে সময়ৰ বক্ষত মেলা ।