:হেল্ল ৰবীন, মা'ৰ তেজৰ যোগাৰ হ'ল ।বৌৱেৰাৰ ভায়েক আহিছে , তেওঁৱেই তেজ দিব ।
খুৰাই লাউদ স্পিকাৰত দি কথাপতা শুনি খুৰাৰ ওচৰলৈ দৌৰি গ'লোঁ। এয়া কি শুনিলোঁ মামাই তেজ দিব ।কিন্তু আইতাই ... । এবছৰ আগৰ কথাটি মোৰ মনলৈ আকৌ আহিল ।
: সৰু বা আহ ভাতখিনি খাই ল'বি ।আইতা আহক ভাত দিছোঁ ,মামী আপুনিও আহক ।
মোক আচৰিত কৰি আইতা পাকঘৰলৈ আহিল আৰু ক'লে------
:মামীয়েৰাক আমাৰ খোৱা হোৱাৰ পিছত দিবি দে ।
:কিন্তু আইতা ...।
:যি কৈছো তাকে শুন।
আইতাৰ ধমকি শুনি অলপ ভয় খাই ক'লোঁ------
:হ'ব আইতা,আপুনি বহক ।
:মাজনী ,কি হ'ল ?
:নহয় মানে খুৰা ...। মামাৰ তেজ আইতাই দেহৰ ভিতৰলৈ যাব দিব জানো? খুৰা, আইতাই মামাহঁতৰ ঘৰত আজিলৈকে ভাত এসাঁজো খাই পোৱা নাই ।মামাৰ তেজ আইতাক জোৰকৈ আপোনালোকে নিদিব,আইতাই কষ্ট পাব । ম'বাইলটো দিয়া দেউতালৈ ফোন কৰোঁ।
:হেল্ল' দেউতা ,মামাৰ তেজ আইতাক নিদিব ।
:পাগলী হৈছ নেকি তই । তেজ নিদিলে আইতাৰা মৰি থাকিব ।
:মৰিবলৈ দিয়ক ।
ফোনৰ সংযোগ খঙেৰে কাটি দিলোঁ।খুৰাই প্রশ্নসূচক দৃষ্টিৰ মোলৈ একেথিৰে চাই ৰ'ল।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ