পিছদিনা কলেজৰ গেটৰ বাহিৰত সদায় ৰৈ থকাৰ দৰে আজিও শিখাই ৰৈ আছে মৃদুলহঁত অহালৈ । তাইৰ সন্মুখেৰে সিহঁত পাৰ হৈ যোৱাৰ লগে লগে তাই মৃদুলক "ৰাজ দা" বুলি চিঞৰিলে । শিখাৰ মাত শুনি মৃদুল আৰু পলাশ ৰৈ দিলে , বাকীবোৰ গ'লগৈ । মৃদুল ল'ৰাটো বৰ খঙাল যদিও মৰমিয়াল । তাইক সি খঙেৰেই ক'লে - "শিখা তোমাক মই কিমান বাৰ ক'ব লাগে যে মোৰ নাম মৃদুল , ৰাজ নহয় । তুমি কিয় ৰাজ দা বুলি মাতি থাকা ?"
কথাখিনি কৈ সিহঁত গ'লগৈ । শিখাই তাতেই ৰৈ সিহঁত যোৱাৰ ফালে চাই থাকিল । কি আচৰিত সেই একেই গুণ বিচাৰি পায় মৃদুলৰ মাজত । মৃত্যু হোৱা ৰাজক বিচাৰি পায় মৃদুলৰ মাজত । কিন্তু সি যে নাজানে সেইকথা । কেতিয়াবা যদি ৰাজে মতাৰ দৰেই মৃদুলেও ভণ্টি বুলি মাতিলেহেঁতেন ! কিমান যে তাই সুখী হ'লহেঁতেন । পিছদিনাখনৰ পৰা শিখাই ক্লাছ কৰিয়েই ঘৰলৈ উভতা হ'ল ।
পলাশৰ মুখৰ পৰা ৰাজৰ কথাটো শুনাৰ পিছৰে পৰা মৃদুলে নিজকে দুখী দুখী অনুভৱ কৰিছে । সি বাৰু কিয় তাইক তেনেকৈ ক'লে ! ছেঃ , তাৰ যে খঙটো ।
পিছদিনা মৃদুলে আগতিয়াকৈ আহি গেটৰ বাহিৰত তাইৰ বাবে ৰৈ থাকিল । তাইক লাহেকৈ মাতিলে - "শিখা ৰ'বাচোন" । তাই নোৰোৱা দেখি আকৌ এবাৰ মাতিলে - "শিখা শুনাচোন" । তাই এইবাৰ ৰৈ দিলে । কোৱা মৃদুল দা কিবা ক'ব খুজিছা ? মৃদুলে কওঁ-নকওঁকৈ ক'লে - "শিখা , তুমি মোক ৰাজ দা বুলিয়েই মাতিবা আৰু মই তোমাক ভণ্টি বুলি হ'বনে ? তুমি মোক মাতিবানে ৰাজ দা বুলি ?" মৃদুলৰ কথাবোৰ শুনি শিখাৰ মুখত এটি মিচিকিয়া হাঁহি বিৰিঙি উঠিল ।
✍🏻দিপশিখা ৰাজকোঁৱৰ
দ্বাদশ শ্ৰেণী
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ