শাওণৰ পদ্য-অঞ্জুমণি হাজৰিকা

ৰুই থলোঁ মোক 

তোৰ বুকুত ;

ভদীয়াবানে  উটুৱাই নিনিয়ক ,

শিপা মেলি গভীৰৰ পৰা গভীৰলৈ

চুই চাবলৈ বৰ হেঁপাহ 

তোৰ সেউজীয়া বুকু ,

কৃষ্ণচূড়া ,সোণাৰুৰ ৰং কাঢ়ি আনি

সজাও ধুসৰ গধূলি 

তোৰ আগমনত ,

মিনাকৰা সপোনবোৰ বোকোচাত বান্ধি

খোজ আগবঢ়াও 

লৈ তোৰ সৌৰভ ,

তোৰ সাহসেৰে ওখকৈ বান্ধো হৃদয়গৰা ;

খহাব নোৱাৰাকৈ সপোনৰ বৰচ'ৰা ,

তৃষ্ণাতুৰ মনৰ তৃষ্ণা নিবাৰণ হয় 

বৰষুণৰ জখলাৰে নামি আহিলেই ত‌ই ।