কোনোবা ষোড়শী গাভৰুৰ উকা ৰং।
দুঃসময়ত,
পালতৰা নাওঁত বঠা মাৰিছিলোঁ
তোমাৰ চকুত বহি।
কোনে আহি দিলে...
গোলাপৰ পাহিত একাষাৰ মৰম।
তোমাৰ ওঁঠে জানো জিৰণি ল'ব
শুই থকা দূৱৰিৰ কাষত।
থাকক দিয়া , অনাদি কাললৈ
অহৈতুক স্নিগ্ধ নিশাৰ ধেমালি।
দেও লগা বকুলৰ তলত
আকৌ নাহিবা -
তোমাৰ গাভৰু আঁচলত
সোমাব পাৰে,
আঁহত ডেইজী ফুলৰ সুবাস।
প্ৰেম যেতিয়া বলিয়া হয়,
তেতিয়া কাউৰীয়েও কা-কা কৰিবলৈ অসন্তষ্টি হয়।
✍️ বিকাশ শৰ্মা।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ