নেদেখা ভাও জুৰি ?
নিদিয়ে কোনেও এষাৰি মাত
চাই দুখৰ বাতৰি।
দেখিও মানুহে নেদেখা ভাও ধৰে
বিপদত পৰিলে।
চিনিও নিচিনোঁ সততে ভাও ধৰে
আশ্ৰয় খুজিলে।
কেৰেপ নকৰে কোনেও
অৰ্থহীনতাত পৰিলে।
অৰ্থই মানুহক অন্ধ কৰিলে
অহংকাৰে খালে।
যদিও পেটত তয়াময়া ভোক
কোনে বুজিব দুখ ?
ভাগৰি পৰিলোঁ ভোকৰ তাৰণাত
বেঁকা পৰিল মুখ।
হায় ! ক্ষন্তেকীয়া জীৱনৰ দুখ
নাপালে লেশমানো সুখ।
যিদিনা অন্ত পৰিব জীৱনৰ সহস্ৰ শোক
এনেই শতজনে প্ৰকাশিৱ দুখ।
✍️আব্দুল হাই
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ