গুৰু-শেৱালী গঁড়

জীৱনৰ ভিন্ন ৰঙৰ আবিৰ     

       আকাশত সিঁচি ;

    এন্ধাৰৰ পথে পথে

   জীৱনৰ বন্তি জ্বলাই ।

স্বাৰ্থহীন জ্ঞানৰ দীপ্তি

উদাৰ হৃদয়ৰ বুকুত উজাৰি ;

সৰগী তৰা হৈ

জ্যোতিৰে পোহৰাই ।

প্ৰভাতে প্রভাতে গুৰুৰ প্ৰেৰণা               

 আৱেগ স্মৰণ ;

 বুজনিৰ সহানুভূতিৰ 

 সফলতাৰ দুৱাৰ মোকলাই

 হে নমস্য গুৰু :

 তুমি নিজে এক বৃক্ষৰ দৰে

 দুবাহু মেলি

 বিষাদি ৰিক্ত বেদনাৰ

 সোঁত নেওচি ।

 জ্যোতিৰ জীৱন গঢ়া

 তোমাৰ প্ৰতিজ্ঞাবদ্ধৰ সমাহাৰ

 নাই কোনো পৰিসীমা ,

 হে নমস্য গুৰু :

 জীৱন যুঁজত তুমি

 এক মাত্ৰ খনিকৰ ।

  নাই দু-শাৰীত তোমাৰ

  দূৰদৰ্শীতাৰ জ্ঞানৰ ব্যাখ্যা..

  নিজে লিখা জ্ঞানৰ গ্ৰন্থ তুমি..

  বিশ্ব ধৰণীৰ অৰ্থ বুজাই

  নিবিড় শাৰদী আকাশৰ ;

  মোৰ সৰগী সপোন শৰাই

  জীৱন আলোকিত কৰা ।

  হে নমস্য গুৰু : 

  তোমাৰ বাবে ধন্য এই জননী ।।