আবেলি-শ্যামল বৰা
লেহেমীয়া কৈ,
থেকেচি পেলাবৰ মন,
ঠেকেৰা আলিটো
হালধীয়া হৈ
ৰঙাকৈ কহুঁৱা বন।
তেজ পিয়া পক্ষীটি
হেলনীয়া বাটেৰে
উভতি যাওঁগৈ ব'ল,
ধূলিয়ৰী সাজেৰে
নীলিমাৰ সীমনা
বাৰুকৈ ৰাঙলী হ'ল।
জনপ্ৰিয় লেখা সমূহ
-
" পাঠমালা লিখি ল’ৰাৰ ডিঙিত পিন্ধালা বিদ্… -
বৰ্তমান সময়ত গুৰু আৰু শিষ্যৰ সম্বন্ধটো অধিক সক্ৰিয় আৰু ঘনিষ্ঠ হোৱা… -
মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱ অসমীয়া সাহিত্য সংস্কৃতিৰ জনক । যাৰ অবিহ… -
পৃথিৱীত বাস কৰা প্ৰতিটো জাতি- জনজাতিৰে নিজস্ব পৰিচয় থাকে । একোটা জাতিয়ে পৰি…
Comments