এই ৰাস্তাৰে উভতি,
যদিওবা আহো কেতিয়াবা
সেইয়া তোমাৰ বাবে নহয়,
কেৱল বকুলৰ সুৱাস ল'বলৈহে।
সংগ দিয়াৰ প্ৰয়োজন
নাই আৰু এতিয়া মোক।
আগতে ভয় লাগিছিল..
যেতিয়া তুমি নিস্তব্ধ হৈ পৰিছিলা,
এতিয়া আৰু ভয় নকৰোঁ মই
তুমি যে মোৰ নোহোৱা।
এতিয়া এনে লাগে মোৰ..
এই ৰাস্তাবোৰ যেন বৰ অহংকাৰী
নিজৰ বিশালতাক লৈ..
হয় সচাঁকৈয়েই..
যিবিলাক হ'ব লগা আছিল
সকলোবোৰেই জৰুৰী আছিল।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ