সকলোৰে ভাবৰ বিপৰীতে নলিনীৰ মনৰ মাজত অন্য এখন যুদ্ধহে যে চলি আছে তাৰ উমান কোনেও ল’বলৈ সক্ষম নহ’ল কোনোদিনে ! কোনে কি কৈছে , কি ভাবিছে সেইবোৰলৈ কোনো কাণসাৰ নাই নলিনীৰ... ৷ এমাডিমা বয়সতে ঈশ্বৰে সিহঁতৰ মাক-দেউতাক দুয়োজনকে আঁতৰাই নি তাইৰ ওপৰত বৰ গধুৰ দায়িত্ব দিছে ৷ নিজৰেই ওঁঠ চেপিলে গাখীৰ ওলোৱা বয়স , তেনেস্থলত তিনিটাকৈ ভায়েক-ভনীয়েকৰ যতন ল’ব লাগিব...৷ তেজ মঙহৰ সম্বন্ধীয় নহ’লেও কোনোবা জনমৰ বহুত ভাল কাম কৰাৰ বাবে ঈশ্বৰে জীৱন বৰুৱা আৰু তেওঁৰ পত্নীক সিহঁতৰ বৰদেউতাক আৰু বৰমাক হিচাপে দিলে ৷ তেওঁলোক নথকা হ’লে হয়তো সিহঁত আজি ক’ত কেনেকৈ থাকিব লগা হ’লহেঁতেন তাৰ কোনো ঠিকনা নাই ! বৰদেউতাক-বৰমাকে বহুত কৰিলে ৷ সেয়ে তাই মনতে এক ডাঙৰ সিদ্ধান্ত কৰি আছে ৷ অৰ্থাৎ তাই মেট্ৰিক পাছ কৰাৰ পাছত আৰু পঢ়াৰ কথা ভবা নাই ৷ তাই ব্যৱসায় কৰিব ৷ এনেকুৱা এটা ব্যৱসায় , যিটো ব্যৱসায় খুব কম খৰচতে ঘৰতে থাকি কৰিব পাৰিব তাই ৷ ইতিমধ্যে তাই সেই বিষয়ে স্কুলৰ বিজ্ঞান পঢ়ুওৱা শিক্ষয়িত্ৰী মিনটি বাইদেউৰ লগত কথা-বতৰা পাতিছেই ৷ অৱশ্যে তাই যে এনেকুৱা এটা ব্যৱসায় কৰিব তেনেকুৱা একো কোৱা নাই ৷ এদিন পাঠ্যক্ৰমত প্রটিনযুক্ত খাদ্যৰ বিষয়ে বুজাই থাকোঁতে মাছৰোমৰ কথা ওলাইছিল ৷ মাছৰোম শৰীৰৰ কাৰণে বৰ উপকাৰী আৰু বহুত প্ৰটিনযুক্ত এবিধ খাদ্য ৷ ইয়াক অতি সহজে ঘৰতে উৎপাদন কৰিব পাৰি ৷ অৰ্থ উপাৰ্জনৰো ই এক সবল মাধ্যম হ’ব পাৰে , মাথোঁ এখন বজাৰৰ আৰু মানুহৰ মাজত সজাগতাৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰিব লাগিব ৷ সিদিনাখনেই স্কুল ছুটীৰ পিছত মিনটি বাইদেউৰ লগত নলিনীয়ে মাছৰোমৰ বিষয়ে আৰু বহুত কিবাকিবি আলোচনা কৰিলে
আৰু কৈছিল বাইদেৱেই দেখোন দুখীয়া ল’ৰা-ছোৱালী কিছুমানক লৈ এই ব্যৱসায়টো চাইদ বিজিনেছ্ হিচাপে কৰিব পাৰে... ৷ তাইৰ কথা শুনি বাইদেৱে ধেমালি কৰি কৈছিল “ তুমি পঢ়া শেষ কৰি আহা , আমি দুজনীয়ে লগ হৈ এই বিজিনেছ কৰিম...” ৷ বাইদেউৰ কথাই নলিনীক উৎসাহ দিছিল ৷ তাই সেইটো ধেমালি বুলি নাভাৱিলে বৰঞ্চ সিদিনাই এটা স্থিৰ সিদ্ধান্ত লৈ পেলাইছে মেট্ৰিক পাছ কৰাৰ পিছত তাই আৰু নপঢ়ে ৷ তাই মাছৰোমৰ বিজিনেছ্ কৰি অৰ্থ উপাৰ্জন কৰিব আৰু ভায়েক-ভনীয়েকহঁতক পঢ়াই-শুনাই ডাঙৰ মানুহ কৰিব ৷ উৰ্বশী পঢ়া-শুনাত বৰ ভাল ৷ তাইৰ ভাৱ-ভংগীলৈ চাই ভৱিষ্যতে তাই যে এগৰাকী ভাল চিকিৎসক হ’ব পাৰিব ,সেইটো তাইৰ মনটোৱে কয় ৷ ইফালে ভায়েক ডিপুৰ সকলোৱে আৰক্ষী বিষয়া হোৱাৰ লক্ষণ থকা বুলি কৈ থাকে ৷ তাৰ হেনো আদব-কায়দাবোৰ একদম আৰক্ষী বিষয়াৰ নিচিনা...৷ ক্লাছ এইট পাইছেহে ৷ এই কণমানি বয়সতে সময়ে সময়ে বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত যথেষ্ট সাহসৰ পৰিচয় দেখুৱাইছে সি ৷ গতিকে ভৱিষ্যতে ডিপুক আই এছ পৰীক্ষা দিয়াই প্ৰশাসনিক বিষয়া ৰূপে প্ৰতিষ্ঠা কৰোৱাৰ ইচ্ছা নলিনীৰ ৷ আনহাতে একেবাৰে সৰু জিম্লি সৰুৰে পৰা ৰাংঢালী ছোৱালী ৷ তাতে তাইৰ নাচ-গানৰ প্ৰতি বহু ৰাপ আছে ৷ বৰদেউতাকহঁতৰ টি ভিত দেখি দেখিয়েই তাই বৰ সুন্দৰকৈ গাব আৰু নাচিব পৰা হৈছে ৷ গতিকে সকলোৱে ভাৱে তাই সুবিধা পালে বৰ ভাল গায়িকা বা নৃত্য বিশাৰদ হ’ব পাৰিব ৷ ...মুঠৰ ওপৰত “ভায়েক-ভনীয়েকহঁত ডাঙৰ মানুহ হ’ব লাগিব ৷ সিহঁতক সকলোৱে এদিন প্ৰশংসাৰে ওপচাই দিব লাগিব ৷ ক’ৰবাত জীয়াই আছে যদি দেউতাক প্ৰসন্ন শৰ্মাও এদিন সিহঁতৰ ওচৰলৈকে ওভতি আহিব লাগিব আৰু উপলব্ধি কৰিব পাৰিব লাগিব যে তেওঁ হীৰা জন্ম দি দলিয়াই পেলাই দি কিমান ভুল কৰিছিলে ? সেই হীৰাৰ চমকনিত আজি কেনেকৈ তেওঁ নিজেও জিলিকিব ধৰিছে... " । ইমানবোৰ সপোন তাই মনৰ মাজত সংগোপনে কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছে ৷ ভায়েক ডিপু আৰু উৰ্বশী , জিমলীক মাক-দেউতাকৰ অভাৱ অনুভৱ কৰিবলৈ নিদিয়াকৈ আবদাৰত ৰাখিছে ৷ বৰুৱা বৰুৱানীয়ে টকা-শিকাৰ একো অভাৱ দিয়া নাই যদিও তাই নিজৰ আৰু ভায়েক-ভনীয়েকহঁতৰ জীৱনবোৰ আনৰ সহানুভূতিৰে আগুৱাব বিচৰা নাই ৷ সৰু হৈ থাকোঁতে বেলেগ কথা আছিল ৷ এতিয়া অলপ ডাঙৰ হৈছে যেতিয়া নিজৰ বাবে অলপ কিবা কৰাৰ হেঁপাহত তাই কেইবাটাও টিউচন গোটাই লৈছে ৷ তাই পঢ়ুওৱা ল’ৰা-ছোৱালীয়ে পঢ়া-শুনাৰ লগতে আচাৰ-আচৰণৰ ক্ষেত্ৰতো ভাল হৈছে গতিকে গাঁওখনৰ বহুত অভিভাৱকে এতিয়া তেওঁলোকৰ ল’ৰা-ছোৱালীক ঘৰুৱা শিক্ষক হিচাপে
নলিনীয়ে পঢ়ুওৱাটো বিচাৰে ৷ নলিনীয়ে নিজৰ পঢ়া-শুনাৰ লগতে টিউচনৰ ল’ৰা-ছোৱালী আৰু ভায়েক ভনীয়েকহঁতৰো পঢ়া-শুনা চাব লাগে ৷ তদুপৰি বৰমাককো দুই এটা কামত সহায় কৰি দিব লাগে ৷ বৰমাকে নকয় যদিও তাইৰ মনটোৱে নামানে ৷ নলিনীৰ কাম-কাজ দেখি ভায়েক ডিপু আৰু ৰুবুলে তাইক “আমাৰ ৰবট বাইদেউ আহিছে... ঐ সাৱধান দেই সকলো” বুলি সময়ে সময়ে জোকায়... ৷ নলিনীয়ে সিহঁতৰ কথাত আগৰ দৰে আজিকালি খেদি নাযায় ৷ মিছিকিয়াই হাঁহি এটি মাৰি হাঁহিৰ আঁৰৰ বেদনাখিনিৰ উমান কাকো নিদিয়ে...( আগলৈ...)
✍🏻পূৰ্ণিমা বৰঠাকুৰ বেজবৰা
নগাঁও
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ