এইয়েতো জীৱন-পূৰ্ণিমা বৰঠাকুৰ বেজবৰা

তুমি মই নজনাকৈ নভবাকৈয়ে

বহু কথা , বহু ঘটনাই গতি পায়...

আমি নিজৰ মনটো আৰু 'মই'ক

সঁচা অৰ্থত নিজেই বুজিব নোৱাৰোঁ ,

তেনেস্থলত আনে কেনেকৈ...

অনুভৱৰ আওঁতাত ধৰি লোৱা 

কথাবোৰ সঁচা নহ'বওতো পাৰে...

গতিকে মন্তব্য কৰাটো বেয়া 

জীৱন পথত আগুৱা বৰ জটিল । 

তাতোকৈও জটিল মানুহৰ

মনৰ সোঁতৰ গতিত গতি কৰা । 

মনৰ ভাববোৰ সকলোৰে বাবে

একেই ৰং-ৰহণ সনা হোৱা হ’লে

পাৰ্থক্যবোৰ নাথাকিলেহেঁতেন...

মনৰ বিন্দুৱে বিন্দুৱে...

ভাবনাৰে মাতাল জ্বলা জুই , 

পাৰ্থক্য মাথোঁ - মই ক্ষমা কৰি দিছোঁ

তেওঁ প্ৰতিশোধ লৈছে আৰু...

তুমি সহনশীলতাৰে নিজক আদৰিছা

জীৱনৰ মধুৰতাত সেয়ে ভিন্নতা

মনৰ কোঁহে কোঁহে 

ভাবনাৰ আঁৰে আঁৰে...

জীৱন , এইয়েতো জীৱন...

সহনশীলতা আৰু ক্ষমা

সকলো লোকৰ বাবে সম্ভৱ নহয়

জীৱনৰ মাধুৰ্য্যও বহুলোকে

উপভোগ কৰিব নোৱাৰে

মূঢ়তাত কিম্বা আতিশয্যতাত

কণা , খোৰা , কুঁজা কিম্বা নিঃস্ব...

মাধুৰ্য্য কিন্তু সকলোৰে থাকে

জীৱন ! এইয়েতো জীৱন

'তুমি' , 'মই' আৰু আপোনাৰ জীৱন

এইয়েতো জীৱন।