স্তৱক- জয়ন্ত কুমাৰ নাথ

(১)

ভৰ যৌৱনা শাওণৰ বুকুতেই

সিঁচি দিলোঁ এমুঠি সেউজীয়াৰ বীজ,

নদন-বদন হৈ উপচি পৰক

পথাৰ ভৰি সোণোৱালী শইচ ;

আলফুলে বুটলি লম দুহাতে

যেতিয়া হেঁপাহবোৰ ফুলি উঠিব

মুঠি মুঠি কৰি ।

     ( ২)

তুমিয়েইটো নীলিম আকাশৰ 

নৱ প্ৰভাতৰ ৰাঙলী সূৰুয ;

লৈ আহা আশাৰ কিৰণ জিলিঙাই,

বিলাই দিয়া এমুঠি 

হেঁপাহৰ কাঁচিয়লি ৰ'দালি;

আকৌ বিদায় লোৱা নিৰলে

হেঙুলীয়া আভা সানি

চিকিমিকি সন্ধিয়া পৰত ।