জীৱন নদীৰ পাৰ-দুলুমণি বৰদলৈ

জীৱনৰ বাটে-বাটে,স্বপ্ন নদীৰ পাৰে-পাৰে যেতিয়া সপোনৰ সময় গণিছিলোঁ!!তুমি আৰু মই.....

পৰেনে মনত..টিংখাঙৰ প্ৰেমৰ আবেলিটো ? সেই ৰাগি লগা শব্দবোৰৰ গুজৰি-গুমৰি উঠা ছন্দবোৰ?

যিয়ে দুয়োকে লৈ গৈছিল গভীৰৰ পৰা গভীৰ এক প্ৰেমৰ চহৰলৈ!!

তিয়াই নিছিল বিষাদিত হৃদয়ৰ পয়া লগা শব্দবোৰ!!

আবেলিবোৰো যেন প্ৰিয় হৈ পৰিছিল তেতিয়াই,

পৰো-নপৰো কৈ বেলিৰ ৰঙে ৰঙীণ কৰি তুলিছিল 

আবেলিটোৰ নিভাজ হাঁহিবোৰ আৰু গীত,কবিতাৰ তালত মগ্ন হোৱা তুমি আৰু মই অন্য এখন পৃথিৱীৰ অভিমুখে!

টিক-টিক শব্দৰে একেই গতিত চলি আছে জীৱনৰ ঘড়ী কাঁটা, 

একেথিৰে নদীৰ পাৰত শুই পৰি চিঞৰিছিলোঁ

এই সময়---! ইয়াতেই যেন ৰৈ যায়! 

✍️দুলুমণি বৰদলৈ