অতীতৰ সেই শৰৎ-কানন গোস্বামী

সুমধুৰ অতীত ঘূৰি আহা পুনৰ

শান্তিৰ শীতল বতৰা লৈ...

সেউজী ৰহণ পুনৰ সানি ল'ম 

ৰৈ আছোঁ নীৰৱে দৰ্শক হৈ ।

পদূলি মূৰলৈ চাই চাই...

আকলুৱা মনে তোমাকেই সোঁৱৰে ;

এটি এটি পুৱা , আন কেতিয়াবা

স্নিগ্ধ জোনাকৰ অপূৰ্ব শোভা ।

ৰৈ আছোঁ চাই নীৰৱে

জিলিকনিৰে ভৰা ;

কোমল পাখি মেলি উৰা

পখিলাজনীৰ ফালে

হিয়া শাঁত পৰা তৰাৰে ভৰা

আকাশখনিলৈও চাওঁ ।

কিজানিবা...নৱ প্ৰভাতৰ

এটি পুৱা দেখা পাওঁৱে !

কেতিয়াকৈ জানো মুক্ত হ'বগৈ

মনৰ পৃথিৱীখনি !

নিৰ্ভীক ভাৱে এটি হাঁহিৰে

ছন্দময় গতিৰে খোজ দিম

কোনদিনা ধৰাৰ বুকুত

সানি ল'ম সৰ্বশৰীৰৰ কোঁহে-কোঁহে

জীৱনৰ ভিন্নৰঙী ৰং , আকৌ

আহিবনে বাৰু উলটি

আধৰুৱা সপোন পূৰাবলৈ

সুন্দৰ সেই ক্ষণ !!