আকৌ শৰৎ পদূলিত-মমিতা ভট্টাচাৰ্য্য

শেৱালিৰ সুবাসত

মন ৰাই-জাই , 

জুমি চাই দেখা পাওঁ

আকৌ শৰৎ পদূলিত।

শৰৎ অহাৰ বতৰাই

সকলোৰে দেহা-মন পুলকিত কৰিলে ,

মা-দুৰ্গাক আদৰণিৰ পূৰ্ণোদ্যম আয়োজন।

শৈশৱৰ পৰাই পূজা বুলিলে মনত অলেখ হেঁপাহ ,

নীল আকাশ শুকুলা মেঘেৰে ভৰা

অপৰূপ দৃশ্য চাই সকলোৰে মন ভৰে।

শৰৎ অহাৰ বাতৰি পাই কঁহুৱাৰ গাত তৰণি নাই

হালি-জালি কিমান যে অভিনয় ,

কবিয়ে সুৰুঙা পাই কঁহুৱাক লৈ লিখে কবিতা ।

প্ৰখৰ ৰ'দ ও স্তিমিত শৰৎ অহাত ,

নৈ , বিলৰ পানী ধীৰ প্ৰশান্ত ,

বাটেও পোৱালি মেলিছে ,

জগত খনৰ সকলোৰে   

হৃদয় উলাহে নধৰা

আকৌ শৰৎ পদূলিত ।

✍🏼মমিতা ভট্টাচাৰ্য্য

      ৩/১০ ২১