প্ৰতিচ্ছবি-নিজৰা বৰ্মন ডেকা

বিষাদৰ মেটমৰা ভাৰ কঢ়িয়াই থকা

মোৰ হৃদয় পথাৰত  কানাইৰ বাঁহীৰ সুৰ নুতুলিবা

কল্পনাৰ কাৰেং সজাই মোক বলিয়া নকৰিবা

মনৰ দাপোনত নসজাবা আশাৰ প্ৰতিচ্ছবি

বেদনাই ধোৱা মোৰ মন মন্দিৰত

নবজাবা শংখ ঘণ্টাধ্বনি৷

মোৰ মেৰিয়ানাখাত গভীৰ দুচকুৰ

ৰাগি লগা আৱৰ্তত তুমি নিবিচাৰিবা

এবুকু প্ৰেমৰ প্ৰতিচ্ছবি।

তৰা ফুলীয়া পূৰ্ণিমাৰ জোনাকী ৰাতি

নাহিবা মোৰ উৰুখা পঁজালৈ;

নিস্তব্ধ আখলত মলঙা ভোকৰ গোন্ধ ল’বলৈ।

নোৱাৰা যে ধোৱাব মোক আবেগৰ জোঁৱাৰেৰে

কাৰণ মই নিৰাশাৰে নিৰ্মিত 

উপ সাগৰৰ দিকভ্ৰষ্ট স্বপ্নহীন নাৱিক ;

হয়তো ময়েই সেই কমাৰজন

যিয়ে চকুলোৰে জুই নিগৰাই

দুখৰ হাতুৰীৰে পিটি পিটি

গঢ়ি তোলো বাস্তৱ জীৱনৰ এখনি জীয়া প্ৰতিচ্ছবি৷

         ✍নিজৰা বৰ্মন ডেকা