মই একেই আছোঁ সলনি হ'লা তুমি-প্ৰিয়ংকা চমুৱা

মই একেই আছোঁ

স্মৃতি কাতৰতাত হেৰাই নাযাবা তুমি

প্ৰিয় কবি

বন ফৰিঙৰ পম খেদি

মনৰ পখী হেৰাল

তুমি আৰু মইও দুভাগ হলোঁ,

সন্ধিয়াৰ চিকমিকি ছায়াত

এনেটো নাছিলা তুমি

মই ও নাছিলোঁ অভিমানী

তথাপি অংকবোৰ নিমিলিল

খহি পৰিল সপোনৰ ছৈখনি

অ সুৱাগী বন পখী মোৰ

তেওঁক  গৈ কবি,

পাৰি নেকি সপোনবোৰ আকৌ লব বুটলি

চিনাকি সুঁতিৰ হাত ধৰি

পাৰি নেকি বাব' নাওঁ

দুহাতত আশাৰ পাল তৰি.....