স্মৃতি কাতৰতাত হেৰাই নাযাবা তুমি
প্ৰিয় কবি
বন ফৰিঙৰ পম খেদি
মনৰ পখী হেৰাল
তুমি আৰু মইও দুভাগ হলোঁ,
সন্ধিয়াৰ চিকমিকি ছায়াত
এনেটো নাছিলা তুমি
মই ও নাছিলোঁ অভিমানী
তথাপি অংকবোৰ নিমিলিল
খহি পৰিল সপোনৰ ছৈখনি
অ সুৱাগী বন পখী মোৰ
তেওঁক গৈ কবি,
পাৰি নেকি সপোনবোৰ আকৌ লব বুটলি
চিনাকি সুঁতিৰ হাত ধৰি
পাৰি নেকি বাব' নাওঁ
দুহাতত আশাৰ পাল তৰি.....
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ