দৈন্যতা-ড° ৰুণুমী দত্ত ডেকা

কঁথাখন চিলাই তেওঁ, 

ততেই নেপায়... 

ওৰণিৰে মুখখন ঢাকি

দাঁতেৰে আঁচল কামুৰি

ভোঁৰভোৰাই থাকে,

ইমান দৈন্যতা কিয় বাৰু ?

নিজৰ বুলিবলৈ মাথোঁ

ভগা বিছনাখন

তাৰ সংগী কঁথাখন - - ছাঁ টোৰ দৰে।।

নিত্য নৈমিত্তিক কৰ্ম শেষ কৰি

ঢাপলি মেলে কৃপণৰ ঘৰলৈ ।

থালত এৰা ভোজন দেখি,

তাইৰ টোপোলা বান্ধিবৰ মন যায়...

লাজতে নেবান্ধে,,

হে জীৱন!তই মহাজীৱন কেনেকৈ ?

হয়তো ধন-বানৰ হে মহাজীৱন !!

আনন্দও কিনি ল'ব পাৰে ধনেৰে ।

অজানিতে নিগৰি অহা চকুপানী মচি...

তাই বহু কিবা-কিবি ভাবে ।

দেহ মনত শিহঁৰণ উঠে... 

হয়তো কেতিয়াবা

তাইৰো ধন বাঢ়িব

তাই ভাবে...

ধনেই সুখ নেকি ?

✍️ ড° ৰুণুমী দত্ত ডেকা ,ৰঙিয়া