পুনৰ আলেকজেণ্ডাৰ আৰু পুৰুৰ কথাটো দোহাৰিছো । বন্দী পুৰুক আলেকজেণ্ডাৰৰ সেনাবাহিনীয়ে যেতিয়া তেখেতৰ ওচৰলৈ লৈ গৈছিল তেতিয়া আলেকজেণ্ডাৰে পুৰুক এটা কথা সুধিছিল তুমি মোৰ পৰা কেনে ব্যৱহাৰ আশা কৰা ?পুৰুৱে বুকু ফিন্দাই উত্তৰ দিছিল ৰজাৰ দৰে । আলেকজেণ্ডাৰ এগৰাকী দিকবিজয়ী বীৰ আছিল , তেনে এগৰাকী বীৰৰ সন্মুখত ঠিয় হৈ পুৰুৱে নিৰ্ভিকচিত্তে তেনেদৰে উত্তৰ দিছিল । মাত্ৰ সেই শাৰী উত্তৰতে আলেকজেণ্ডাৰে পুৰুৰ হাতৰ বান্ধ খুলি দিছিল আৰু পুৰুৰ সৈতে বন্ধুত্ব স্থাপন কৰিছিল । গতিকে কথাত বঁটা পাই, কথাত কটা যায় কথাষাৰে তাকেই প্ৰমাণ কৰিলে ।
মই লিখিবলৈ ওলোৱা কথাষাৰ উৎস আছিল এগৰাকী লৱলৈ ওলোৱা ৰাজ্যিক কৃৰ্তি শিক্ষকৰ বঁটাৰে সন্মানিত প্ৰধান শিক্ষকৰ কথা । তেখেতৰ কথাৰ সুৰ বিলাক সহকৰ্মী সকলে বৰদাস্ত কৰিব নোৱাৰে । এগৰাকী অহংকাৰী শিক্ষক । সহকৰ্মী সকলক সদাই তিৰস্কাৰৰ সুৰত কথা কয় । নিজকে সৰ্বজান্তা বুলি গণ্য কৰে । বঁটা লাভ কৰাৰ পিছত সেই স্বভাৱটো আৰু বেছি হৈছে । চতুৰ্থ বৰ্গৰ কৰ্মচাৰী জনৰ পৰা আৰম্ভ কৰি জ্যেষ্ঠ শিক্ষক গৰাকীলৈ তেওঁ কাকো ৰেহাই নিদিয়ে । নিজৰ স্বাৰ্থ সিদ্ধিৰ বাবে তেওঁ আনৰ ভৰিত ধৰিব পাৰে আৰু স্বাৰ্থ পূৰণ হোৱাৰ পিছত তেওঁ লাঠি মাৰিও দিব পাৰে । গতিকে তেখতৰ পৰা আমি কেনে ব্যৱহাৰ আশা কৰিম ? তেখেতে কাৰ্যালয়ৰ কৰ্মচাৰীকো ভাল ব্যৱহাৰ নকৰে । তেখেতে কোনটো পথেৰে ৰাজ্যিক কৃতি শিক্ষকৰ বঁটাটো লৈছে সেইটো সকলোৱে জানে । গতিকে তেনে এগৰাকী সন্মানীয় ব্যক্তিৰ কথা বতৰা ব্যৱহাৰ আচৰণ কেনে হ'ব লাগে বাৰু ? লগতে তেখেত এগৰাকী মিছলীয়া ব্যক্তি । আনৰ কথা তেওঁ সমুলি নাভাবে । কেৱল নিজৰ কথা ভাবে আৰু নিজকে চিনি পায় । গতিকে তেখেতৰ তেনে ব্যৱহাৰৰ পৰা আমি কি আশা কৰিম ?
সুদীৰ্ঘ ৩৯বছৰ শিক্ষাৰ দৰে এটা বিষয়ৰ লগত জড়িত এগৰাকী ব্যক্তিৰ তেনে ব্যৱহাৰে মোক আহত কৰে । বহু সময়লৈ মনটো বাট মেলে আৱৰি ৰাখে ।গতিকে মই ভাৱো এজন মানুহৰ মনৰ কথা আৰু ব্যৱহাৰত তেখেতৰ ব্যক্তিত্ব ফুটি উঠে । ভাল কথা, ভাল মাত, ভাল ব্যৱহাৰৰ ব্যক্তি সকলোৰে শ্ৰদ্ধাৰ পাত্ৰ হয় । মুখৰ আগত প্ৰকাশ নকৰিলেও অনুপস্থিতিৰ সময়ত কৰা বিৰূপ মন্তব্য কৰাত বুজি পোৱা যায় তেখেতক ভয়হে কৰে ভক্তি নকৰে । গতিকে আমি যদি কও যে আপোনালোকে মোক কিয় মনত ৰাখিব ?
মোক মনত ৰাখিবলৈ হ'লে মই নিশ্চয় এনে চিন ইয়াত থৈ যাব লাগিব যাৰ বাবে আপোনালোকে মোক মনত ৰাখিব । মই আপোনাসবৰ লগত থাকোঁতে আপোনাসবে বিচৰা ধৰণে আপোনাসবে আশা কৰা ব্যৱহাৰৰ মানুহ জন হ'ব পাৰিছোনে ? যদি পাৰা নাই তেন্তে মই পৰাজিত হৈছোঁ ।
যদি এক শতাংশ হ'লেও আপুনি বিচৰা মানুহ জন মই হ'ব পাৰিছো তেন্তে আপোনাসবে মোক মনত ৰাখিব । তেতিয়া এদিন হ'লেও ক'ব ইয়াৰ এজন মানুহ আছিল আৰু মানুহ জন ভাল আছিল ।সেইখন প্ৰমাণ পত্ৰই হ'ব জীৱনৰ আটাইতকৈ মূল্যবান প্ৰমাণ পত্ৰ ।
তেনে চিন চিৰদিনৰ শ্ৰেষ্ঠ সম্ৰাট আলেকজেণ্ডাৰৰ বুকুত খোদিত কৰাইছিল এখন সৰু ৰাজ্যৰ ৰজা পুৰুৱে । হয়, তাৰ বাবে লাগে মাথোঁ হয় ব্যৱহাৰ, হয় আচৰণ । তেনে কৰিলে আপুনি মোক মনত ৰাখিব ।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ