মলাটৰ কথাৰে-সুশান্ত দাস

মই মলাটে কৈছোঁ ,

চিনি পাইছা নিশ্চয় ,

সেই যে তোমাৰ ককাই গঢ়ি দিয়া কাঠৰ টেবুলখনত ,

সেই যে টেবুলখন যিখন তুমি এৰি দিছা ,

সেই তাত পৰি থকা তোমাৰ অনুভৱৰ কিতাপখনৰ

মালিন্য হৈ থকা মলাট খনে কৈছোঁ মই ।।

তুমি আজি কালি মোক দেখোন পাহৰি গ'লা ,

মনত পেলোৱাচোন ;

মোক যে সদায় তুমি অনুভৱ লিখা কিতাপ খনৰ অনুভৱেৰে উপচাই তুলি

শেষৰ সময়ত মৰমেৰে হাত বুলাই থৈ গৈছিলা ।

মই আজি কালি বৰ মলিন হৈ গৈছো ,

ধূলিৰে পোত খাই নহয় ,

তোমাৰ দুখ-বেদনা ভৰা লিখনিত ।। 

কিয় তুমি মন মাৰি থাকা ?

মসৃণ পৃষ্ঠ খন মোহাৰি মোহাৰি কি কৰা তুমি ?

তুমি ভাৱনাত ডুব গৈ

কি কৰিছা গম নাই পোৱা নেকি ?

তোমাৰ মুখৰ সেই হাঁহিটো দেখোন ম্লান পৰি গৈছে !

আচলতে কি হৈছে তোমাৰ মই ধৰিব পৰা নাই ,,

মোক অলপ মোহাৰি দিবাচোন ,

মই ভালদৰে বুজিম তোমাৰ বেথা ।।

মই মলাট বুলি হেয়জ্ঞান কৰিছা নেকি ?

মই কিতাপৰ বকলা যদিও মোৰো অনুভৱ আছে ,

তোমাৰ মনৰ কথাখিনি মই বুজিব পাৰিছোঁ ।।

প্ৰেম নহয় জানো !

সেই বলিয়া বতাহ জাক ,

যিয়ে নিৰন্তৰে আমনি কৰে !

হয় মই সেই প্ৰেমক অৱজ্ঞা কৰোঁ 

কাৰণ সি মনক , এজনক খুলি-খুলি খায় ।।

মই মলাটে কৈছোঁ !

ক'বলৈ বাধ্য হৈছোঁ !

তুমি মোক মনত নেপেলোৱা হ'লা ,

মোৰ বেয়া লাগে , জানানে ?

ক'ত জানিবা নিজৰ অস্ফুত ধাৰণাত ডুব গৈ পাহৰিলা মোক ,

কিয় জানো তোমাৰ স্পৰ্শ নাপালে মই

বৰ অকলশৰীয়া অনুভৱ

কৰোঁ !

হয় আজি মই 

উগ্ৰ হৈছোঁ ,

কেৱল তোমাৰ বাবেই 

তুমি উভতি আহা

ভাৱনাৰ জগত খনৰ পৰা ,,

সেইটোৱেই মোৰ কামনা ।।