আদৰ্শ |কবিতা | নীল প্ৰজাপতি

খোজ দিছিলোঁ

এটি আনে নোযোৱা বাটেৰে, 

সেউজীয়া সপোন হৈছিল ৰাঙলী, 

উদৰৰ যাতনা কʼত, পিয়াহৰ পানীটুপি , 

মুখৰ হাঁহিতে সমাপ্তি যত সুখৰ প্ৰাপ্তি! 

মাথোঁ 

পাইছোঁ আঙুলিৰ মূৰত সঁহাৰি 

পথ যে মোৰ আওহতীয়া,

লক্ষ্য মোৰ সেই প্ৰশান্তি, 

য'ত 

জাহ যায় বিষাদ-অৱসাদ,

হুমুনিয়াহ কত, ইহকাল-পৰকালৰ; 

হাড় ভঙা শ্ৰমিকে

থিয়হৈ পুনৰাই চিঞৰি উঠে 

এই জীৱন জিন্দাবাদ, 

কান্ধত কাঁইটীয়া আদৰ্শৰ জোলোঙা আঁৰি! 

🔳নীল প্ৰজাপতি

জাগীৰোড