কেতিয়াবা মোৰ বুকুখন সিঙি নিয়ে ।
তোমাৰ শব্দবোৰে মোক শুবলৈ নিদিয়ে ।
উদাত্ত শব্দবোৰ মোৰ বাবে অচিনাকি হৈ পৰে ।
হয়তো মইও জানো মোৰ জীৱন মূল্যহীন ,
তথাপিও তোমাৰ মৰমৰ অকণমানি হৈ ওমলি থাকিবলৈ হেঁপাহ কৰোঁ ,
মোহাচ্ছন্ন পৃথিৱীখনত মৰম বিচাৰি হাবাথুৰি খালোঁ ।
নাজানো এই পৃথিৱীত মই বিচৰা মৰম আছে নে নাই ।
তুমি দিয়া মোক অৱহেলাৰ ফিৰিঙতিবোৰৰ পৰাই মোৰ হৃদয় উমি উমি জ্বলিছে ।
মোৰ শব্দবোৰত আউল লাগিছে ।
তথাপিও মই সেই মৰম বিচাৰি ,
হেৰাই যোৱা-নোযোৱাৰ পথত খোজ দিছোঁ ।
✍️ প্ৰতিভা ফুকন
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ