যাত্ৰা পথত ,
মই থমকি ৰ'লো।
নিৰ্দিষ্ট মৰ্মস্পৰ্শী দৃশ্য এটাই,
মোক বাৰুকৈয়ে আকৰ্ষিত কৰিছিল।
জীৰ্ণ শীৰ্ণ পঁজা ঘৰটোৰ
ভঙা খিৰিকীখনৰ পৰা,
ভিতৰলৈ দেখা পোৱা
বিছনা এখন..... ।
বিছনাখনত এজন মানুহ,
কেৱল হাড় কেইডাললৈ
ভিতৰলৈ সোমাই পৰা,
চকুহালেৰে
বাহিৰলৈ চাই আছে..... ।
চকুত হেজাৰ হাবিয়াস আৰু
এমুঠি অতৃপ্ত আশা বুকুত।
মই আগুৱাই গ'লো
তেওঁক মাতিলো.....!
কোন আছে ঘৰত?
তেওঁ ক'লে.....
আছে মোৰ পোণাকণ...!
তেওঁ আহিব, নিশ্চয় আহিব......!
তালৈ বাট চাই আছোঁ.....
মই আঁতৰি আহিলো....
ৰ'ব নোৱাৰিলোঁ,
ক'ব নোৱাৰাকৈ দুধাৰি চকুলো
বৈ আহিল মোৰ........!!!
✍️সীতা দেৱী, ( বিহপুৰীয়া) লখিমপুৰ
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ