উন্মাদ সময়

যুদ্ধবোৰে ভোক পলুৱায় নে ভোক বঢ়ায় ?

ৰক্তপানৰ হাবিয়াস পূৰায় নে তৃষ্ণাৰ অগনি জ্বলায় ?

মৃতকৰ টিলাত বিজয়ৰ ধ্বজা উৰুৱাব বিচৰা 

নিৰ্দয় হৃদয়ৰ কঠিনতা 

কি জড় পদাৰ্থৰ স'তে তুলনা কৰিব পৰা যায় ?

যুদ্ধৰ ৰং সদায় ধোঁৱা বৰণীয়া হয় আৰু

ৰঙা তেজত ওপঙি ৰয় প্ৰলয়ংকাৰী পৰিণাম,

শতিকা-শতিকালৈ...!

বিৰাট বিৰাট টেংকাৰৰ ভয়াল লানিবোৰে

দুঃস্বপ্ন হৈ টোপনি কাঢ়ে যুগ যুগলৈ আৰু

বোমা-বাৰুদৰ বিধ্বংসী শব্দবোৰ বাজি ৰয়

শ্ৰৱণ শক্তি অক্ষুণ্ণ থকালৈ...!

বুকু সুদা হোৱা পেটে ভোক পাহৰি যায় আৰু 

বিজয়ৰ বৰভোজ খোৱা সকলৰ

ভোকৰ উত্তেজনাই নতুন মাত্ৰা পায়,

ই যে উন্মাদ সময়ৰ

দিগন্ত জিনাৰ ৰাক্ষসী ক্ষুধা....

✍️ গৌতম মালাকাৰ

           কৰিমগঞ্জ